Άγιο Πάσχα του Ερημίτη

– Κείμενο: ερημίτης – Η έρημος της Σαρακοστής όλο και αραιώνει κι αφήνει να αποκαλυφθεί πέρασμα κακοτράχαλο, απότομα ανηφορικό και άγρια πετρώδες. Ο προσκυνητής ανοίγει ακόμη ένα κουμπί απ’ το κομμάτι υφάσματος, που με τα μάτια της ψυχής το βλέπει πια ως κουρέλι. Στέκεται. Ολόγυρά του συμπαγές δείχνει πάλι το τίποτα, σκουπίζει κάπως πρόχειρα το […]

– Κείμενο: ερημίτης – Και θα σταθεί ο Κύριος στην είσοδο της πόλης. Ασάλευτοι οι βασιλείς, οι δάσκαλοι και οι παραγιοί μιας θεωρίας ατελούς που είναι πεπερασμένη. Οι ηττημένοι της Σαρακοστής, οι χρήστες ενδοφλέβιας, εικονικής και ηδονικής συνάμα ελευθερίας. Το πνεύμα που όταν δεν είναι άγιο είναι αιχμαλωτισμένο. Θα χλευαστεί ο Κύριος. Θα πέσει έπειτα

– Κείμενο: ερημίτης – Είναι η στιγμή όπου ο Πέτρος μόλις Τον έχει απαρνηθεί και ο κρατούμενος Χριστός, γυρνάει απλά και τον κοιτάει. Βλέμμα Θεού που συναντήθηκε μαζί με το δικό σου στην πιο κακή σου τη στιγμή. Η αρμονία του Θεού προσωποποιημένη και εκφραζόμενη γαλήνια, σε ένα βλέμμα επάνω σου απ’ τον κρατούμενο Χριστό

– Κείμενο: ερημίτης – Η αίσθηση αποψε δυνατή αυτής της παρουσίας. Εκείνη η σκυφτή σκιά, η μοχθηρή, που απ’ τη βαθιά την έρημο, ξοπίσω ακολουθάει. Η αυγή θα φέρει προδοσία, βρισιές, φτυσίματα, χαστούκια, μαστιγώματα, δέσιμο με αλυσίδα, ξεγύμνωμα, ακάνθινο στεφάνι, ειρωνείες, πορεία στον Γολγοθά. Τωρα εκείνη η σκιά πίσω απ’ το Φως, κλεφτά κοιτάει. Η

“…καὶ εὐθέως προσελθὼν τῷ Ἰησοῦ εἶπε· Χαῖρε, ῥαββί, καὶ κατεφίλησεν αὐτόν”. (Ματθ. 26,49) – Κείμενο: ερημίτης – Ο άνθρωπος σε πτώση. Ο άνθρωπος σε εμμονή με το απαγορευμένο δένδρο. Που μες στη φαντασία του, αγγίζει και αποσπάει στην κάθε ώρα και στιγμή, επάνω από το κλαδί εκείνον τον καρπό του. Η απαρχή επιθυμίας για ηδονή,