Το παρόν άρθρο του Αγίου των Γραμμάτων μας, δημοσιεύτηκε στις 6 Μαΐου 1888, ανήμερα Κυριακή του Πάσχα, στην εφημερίδα «Εφημερίς» των Αθηνών. «Αναστάσεως ημέρα και λαμπρυνθώμεν… Πάσχα το τερπνόν, Πάσχα Κυρίου, Πάσχα. Πάσχα πανσεβάσμιον ημίν ανέτειλε. Πάσχα, εν χαρά αλλήλους περιπτυξώμεθα…Ω Πάσχα, λύτρον λύπης. Πάσχα άμωμον, Πάσχα μέγα, Πάσχα το πύλας ημίν του παραδείσου ανοίξαν. […]
«Το Πάσχα» – Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης Read More »
“Γνωρίζω έναν ιερέα εις τας Αθήνας. Είναι ο ταπεινότερος τών ιερέων και απλοϊκότερος τών ανθρώπων… ” Η παραπάνω φράση ανήκει στο Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και αφορά την περίπτωση του Αγίου Νικολάου Πλανά. Ένα “ισχνό γεροντάκι”, ολιγογράμματο, με προβλήματα στην εκφορά του λόγου. Ως εφημέριος του Αγίου Ιωάννη του Κυνηγού στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης και έχοντας παραχωρήσει την
Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς – 2 Μαρτίου Read More »
Δείχνει εξαιρετικά επίκαιρο και με την μοναδική γραφή του Άγιου των Γραμμάτων μας. Ένα πολυ σύντομο διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη για την Πρωτοχρονιά του 1908… Ξένος τοῦ κόσμου καὶ τῆς σαρκός, κατῆλθε τὴν παραμονὴν ἀπὸ τὰ ὕψη, συστείλας τὰς πτέρυγας ὅπως τὰς κρύπτῃ, θεῖος ἄγγελος. Ἔφερε δῶρα ἀπὸ τὰ ἄνω βασίλεια διὰ νὰ φιλεύσῃ τοὺς
Τα Πτερόεντα Δώρα – Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης Read More »
– Διήγημα: ερημίτης – Ξημέρωμα 3ης Ιανουαρίου 1911 και ο κυρ Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, κλινήρης όμως δίχως να του κολλάει ύπνος, σιγομουρμούριζε ένα τροπάριο των Θεοφανείων που ‘φτάναν σε λίγες μέρες: «Την χείρα σου την αψαμένην» το ψέλλιζε και το συλλάβιζε ξανά. Ξάφνου ένα φως που ήταν μάλλον απ’ το Άκτιστο μπήκε και τον συντάραξε κι
Τα Ουράνια Θεοφάνεια του κυρ Αλέξανδρου Read More »
“Με χρόνους με καιρούς και ήμισυ καιρού, Κάποιος αμαθής, αμαρτωλός, χυδαίος, καμμία γυναίκα του λαού πτωχή σ’ ενθυμείται κι έρχεται να σου φέρ’ όχι χρυσόν, αλλά ολίγο λιβάνι, ένα κερί, κι ολίγο λάδι στη μποτίλια/ σ’ εσέ που είσαι όλων ο δοτήρ.”
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης Read More »
