– Κείμενο: ερημίτης –
Ο γέρο- Συμεών υψώνει στα τεντωμένα χέρια του το Βρέφος Ιησούς κι εκστατικός το στρέφει σ’ αυτή τη νέα εποχή, σε μία παγκόσμια Ιστορία που πια το Νεογέννητο την έκοψε στα δύο.
«᾿Ιδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ ᾿Ισραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον» (Λουκ. 2,34-35).
Αυτή κι αν είναι προφητεία.
Πτώσεις και αναστάσεις, η Εβδομάδα των Παθών για μία αιωνιότητα αέναων λαθών, για μία ανθρωπότητα ημιτελών ψυχών με κεντρική αναφορά ετούτο το “Σημείο”.
Μια λαοθάλασσα καταμεσής του Γολγοθά ανάμεσα σε Κήπους ανοιξιάτικους γαλάζιων Ουρανών κι έναν Κρανίου Τόπο.
Ο γέρο- Συμεών με δάκρυα συγκίνησης και αναφιλητά προτάσσει στον νέο κόσμο που ανοίχτηκε το Θείο αυτό Μωρό. “Πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν…” θα επαναλάβει με νόημα από μέσα του, σχεδόν μουρμουριστά.
Και ο Ιησούς Χριστός 33 ετών, βουτάει στην ανθρωπότητα, Γυμνός ο Κύριος του όλου και εκείνη διαμοιράζεται πέρα από το αίμα και τη σάρκα Του μέχρι και τα ιμάτιά Του… είτε τις πιο απειροελάχιστες αγκίδες του Τίμιου Του Ξύλου. Το σώμα Του, το αίμα Του σαν Θεία Κοινωνία.
Και στέκει ο γέροντας Συμεών, με τα αδύναμα του μπράτσα πια να τρέμουν και να καίγονται απ’ το γλυκύτατο βάρος του Μωρού. “Σημεῖον ἀντιλεγόμενον”. Τώρα η ματιά του άχρονη σμίγει με την δικιά σου.
Ποτέ άλλοτε ένα Πρόσωπο, διαχρονικά, δεν έχει προκαλέσει απ’ τα συθέμελά του τον ψυχισμό του ανθρώπου να οδηγηθεί στα άκρα.
Η Αγία ευλογημένη Μεγάλη Εβδομάδα είναι ήδη εδώ κι αν τελικώς… “δεν αποθνήσκουν οι Θεοί” μα “η πίστις αποθνήσκει του αχαρίστου όχλου των θνητών” κατά τον Κ.Π. Καβάφη, τότε σημείο αντιλεγόμενο βλέπει ξανά ο γέρο Συμεών όμως να έχει επεκταθεί -κάτω και πέρα απο τον Σταυρό- στην καθαρή ή ένοχη ματιά σου.
“Ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν” (Ματθ. ιʼ 34-37)