Από το Γεροντικό

Είπε ο Αββάς Ιωάννης ο Κολοβός: -Τι ανόητοι που είμεθα εμείς οι άνθρωποι. Πετάμε μακριά το ελαφρύτερο φορτίο, την παραδοχή του λάθους μας και το «συγχώρεσέ με», και φορτωνόμαστε το πιο βαρύ: τη δικαιολογία. Από το Γεροντικό

Ο αββάς Μακάριος ο Μέγας έλεγε στους αδελφούς στη Σκήτη, μόλις έκαμνε απόλυση της εκκλησίας: «Φεύγετε αδελφοί». Και του είπε ένας από τους Γέροντες: «Πάτερ, πιο πέρα από την έρημο αυτή πού μπορούμε να φύγουμε;» Κι εκείνος έβαζε το δάχτυλο στο στόμα και έλεγε: «Αυτό να φεύγετε» και έμπαινε μέσα στο κελί του, έκλεινε τη

Ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀδελφοὺς πῆγε σὲ κάποιον Γέροντα ποὺ κατοικοῦσε στὸ ὄρος Σινᾶ καὶ τὸν παρακάλεσε: «Πάτερ, πές μου πῶς πρέπει νὰ προσεύχομαι, γιατὶ πολὺ ἐξόργισα τὸν Θεό». Κι ὁ Γέροντας τοῦ λέει: «Παιδί μου, ἐγὼ ὅταν προσεύχομαι, ἔτσι λέω: Κύριε, ἀξίωσέ με νὰ σὲ ὑπηρετήσω, ὅπως ὑπηρέτησα τὸν Σατανᾶ, κι ἀξίωσέ με νὰ σὲ

– Γέροντα, πόσα είδη φίλων υπάρχουν; – Τέσσερα, απάντησε. 1. Οι φίλοι που είναι σαν το φαγητό, κάθε μέρα τους χρειάζεσαι. 2. Υπάρχουν οι φίλοι που είναι σαν το φάρμακο, τους ψάχνεις όταν νοιώθεις άσχημα. 3. Υπάρχουν οι φίλοι που είναι σαν ασθένεια, οι ίδιοι σε ψάχνουν.… 4. Αλλά υπάρχουν και οι φίλοι που είναι

Μια μέρα, κάποιοι προσκυνητές από την πόλη πήγαν σε ένα χωριό με ασκητές μοναχούς, να δουν τον Αββά Μακάριο, που ζούσε εκεί. Μαζί τους κουβάλησαν ένα καλάθι γεμάτο σταφύλια για να του το δώσουν. Όταν έφτασαν, κάθισαν αρκετή ώρα κοντά του, άκουσαν τις πολύτιμες συμβουλές του και ωφελημένοι ψυχικά ξεκίνησαν για την πόλη. -Αυτά είναι