– Κείμενο: ερημίτης – Ίσως να έχει μια κάποια μικρή αξία η παρακάτω προσωπική μου εμπειρία. Πρέπει να ήταν Φεβρουάριος νομίζω, του 2000. Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος βρισκόταν τότε στο επίκεντρο της δημόσιας ζωής, με εκείνο το χαρακτηριστικό του εκρηκτικό ταμπεραμέντο οπού είχε προκαλέσει πονοκέφαλο σε ένα ολόκληρο σύστημα εξουσίας, που τον ακολουθούσε ενα τεράστιο […]
Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος κι ο νεαρός ροκάς Read More »
– Κείμενο: ερημίτης – Ο δρόμος, οι ρυθμοί της πόλης, το πλήθος που συνωστίζεται μια ιδιαίτερη ημέρα να δει κάτι ξεχωριστό. Πλήθος που ταλαντεύεται την κάθε νέα χαραυγή ανάμεσα σε μια μικρή οδύνη και ηδονή. Κι ο Ιησούς περνάει και οι εκδηλώσεις πάμπολλες κι οι Απόστολοι Του ανοίγουνε τον δρόμο. Και δεν συμβαίνει τίποτα. Ούτε
Κυριακή ΙΕ’ Λουκά Ζακχαίου Read More »
– Κείμενο: ερημίτης – Με πλησίασε ένα βράδυ, είχε ύφος συνωμοτικό. «Θέλω να σου δείξω κάτι» είπε κοφτά και ήρθε κάπως πλάγια, διακριτικά κοντά μου. Ο Σ. έχει γίνει ένας πρόσφατος γνωστός μου, ο οποίος για όσο καιρό με ξέρει, εύκολα αντιλαμβάνομαι πως τρέφεται με το να μου θέτει αμφισβητήσεις γύρω από την Ορθόδοξη πίστη,
«Η Εκκλησία το έχει παρατραβήξει» Read More »
– Κείμενο: ερημίτης – Οι τρεις Μάγοι στον δρόμο της επιστροφής, αμίλητοι στο ατέλειωτο ταξίδι, πίσω, στις μακρινές πατρίδες τους, κρυφά από τον Ηρώδη και όσο νωχελικά οι καμήλες σέρνουνε τα πόδια τους στην άμμο, αυτή η σιωπή θα μαρτυρά ότι το αστέρι λάμπει πλέον βαθιά εντός τους. Είναι τα Χριστούγεννα που κράτησαν μαζί τους,
Μία μετα-χριστουγεννιάτικη ιστορία Read More »
– Διήγημα: ερημίτης – Ξημέρωμα 3ης Ιανουαρίου 1911 και ο κυρ Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, κλινήρης όμως δίχως να του κολλάει ύπνος, σιγομουρμούριζε ένα τροπάριο των Θεοφανείων που ‘φτάναν σε λίγες μέρες: «Την χείρα σου την αψαμένην» το ψέλλιζε και το συλλάβιζε ξανά. Ξάφνου ένα φως που ήταν μάλλον απ’ το Άκτιστο μπήκε και τον συντάραξε κι
Τα Ουράνια Θεοφάνεια του κυρ Αλέξανδρου Read More »
