– Κείμενο: ερημίτης –
«Δριμύς ο χειμών, αλλά γλυκύς ο Παράδεισος. Ας υπομείνουμε αυτήν τη νύχτα, και θα κερδίσουμε ολόκληρη την αιωνιότητα».
Μια νύχτα στην παγωμένη λίμνη ήτανε η ποινή θανάτου για εκείνους τους στρατιώτες, διότι δεν προσκύνησαν αυτό που δεν πιστεύουν.
Διότι δεν άφησαν Εκείνον που λατρεύουν.
Η επιτομή του λεγόμενου “ακτιβισμού” λοιπόν και…
40 άνθρωποι μισόγυμνοι απλώς στέκονται όρθιοι, φρουρούμενοι, σε παγωμένη λίμνη και εν τω μέσω της νυκτός, αρνούμενοι να φύγουν. Υπήρχε πάντα η προσωπική επιλογή του καθενός να βγει από την λίμνη, όμως… 40 άνθρωποι μισόγυμνοι που δεν αποχωρίζονται εκείνα τα νερά, ήσυχα περιμένουν.
Λίμνες τεράστιες παντού, σε ψύχουν λίγο – λίγο, υπάρχουν άνθρωποι όπου τολμούν να δοκιμάσουνε αυτή την εσωτερική τη Θεία ευδαιμονία και η “ποινή”: μισόγυμνοι και όρθιοι εντός, μέχρι να ‘ρθει η αυγή.
Όταν η πόλη κοιμάται.
Όμως η χώρα μας είναι θερμή και μ’ οδηγό μία Πίστη ζωντανή, μπορεί αυτό το ψύχος που επιβάλλεται, να εκληφθεί ως “δροσούλα”.
Στο κάτω – κάτω, μια νύχτα είναι…
θα περάσει…