erimitic

– Κείμενο: Σου-ρεαλίστρια – Τελειώνοντας το προηγούμενο κείμενο για την μοναχικότητα, άρχισα να αναρωτιέμαι για το αντίθετό της. Την συντροφικότητα, αν και το ένα δεν αναιρεί το άλλο πλήρως… Άραγε υπάρχει αυτό που λένε το άλλο μας μισό; Ή, να το διατυπώσω καλύτερα, γιατί πιστεύω ότι είμαστε ολόκληροι, με ποιον θα μπορούσαμε να κουμπώσουμε σχεδόν […]

– Κείμενο: Σου-ρεαλίστρια – Υπάρχουν στιγμές που ακόμα και εμείς οι υπέρμαχοι της κατ’ επιλογήν μοναχικότητας αναζητήσαμε μια έκλαμψη συντροφιάς. Εκείνη την ώρα συνήθως που ξαπλώνεις, κοιτάζοντας το άπειρο του ταβανιού και συνάμα ολόκληρου του σύμπαντος, ακούγεται το απόλυτο τίποτα… γυρνάς και δεν βλέπεις κάποιον. Δεν νοιώθεις ένα χάδι που προκαλεί ανατριχίλα, μια γλυκιά κουβέντα

– Κείμενο: Σου-ρεαλίστρια – Έρχονται στιγμές που σε διακατέχει η παράνοια… Ψάχνεις τα κουσούρια και τα προβλήματα ακόμα και εκεί που δεν υπάρχουν και καταλήγεις να τα δημιουργείς εσύ από το πουθενά γιατί έτσι έχεις μάθει. Ότι κάπου θα υπάρχει το κουσούρι… Κάπου και το πρόβλημα. Πάντα υπάρχουν τουλάχιστον μέχρι τώρα. Η ιστορία δεν σε

– Κείμενο: Σου-ρεαλίστρια – Κεφάλαιο τσακωμοί…. Ωωω θα μπορούσα να γράψω ολόκληρη εγκυκλοπαίδεια για αυτούς που συμμετείχα και μόνο! Ατελείωτες ιστορίες καθημερινής τρέλας… πιάσε ένα μπουκάλι και έλα για ανταλλαγή εμπειριών! Πως μια και μόνο λέξη («τσακωμός» ντε, τι ξεκίνησα να λέω, δώσε προσοχή) μπορεί να σου φέρει αναμνήσεις απείρου κάλους, ομηρικοί καβγάδες, τραγελαφικές στιγμές

– Κείμενο: Σου-ρεαλίστρια – Ανθρώπινες σχέσεις… παράδεισος και κόλαση μαζί;; Τα έχουμε πει, τα έχουμε πιεί, τα έχουμε αναλύσει και τραγουδήσει. Έχουμε κλάψει, έχουμε πέσει στα πατώματα, έχουμε γελάσει παρανοϊκά, έχουμε πονέσει, βρίσει, αλλοιωθεί. Kαι πάντα μένουμε με την απορία…τι πάει στραβά;; Έχουμε “οδηγίες χρήσης” από ψυχολόγους (ααα ρε Φρόιντ!!), life coaches, άρθρα τύπου cosmopolitan