– Κείμενο: Νεκταρία Παπαγεωργίου – ΣΗΜΕΙΟ ΜΗΔΕΝ… Ο συμπαντικός χωροχρόνος σταματάει… η πρώτη αξημέρωτη ημέρα της Βασιλεύουσας. Η ψαλμωδία από την τελευταία ορθόδοξη λειτουργία στην Αγιά Σοφιά πλανιέται στον μπαρουτοκαπνισμένο αέρα με αχό και θρήνο πριν χαθεί για πάντα. Φωτιά και τσεκούρι παντού. Το δόγμα επί τώ έργω. Το τούρκικο γιαταγάνι αποθεώνει τα κατώτατα ζωώδη […]
29*5*1453 ΠΑΡΘΕΝ Η ΠΟΛΙΣ, ΠΑΡΘΕΝ Η ΡΩΜΑΝΙΑ!… Read More »
Σε μία συνηθισμένη ημέρα στο Βυζάντιο, κάποιο άτομο το οποίο επιδείκνυε μια συμπεριφορά που ήτανε παραβατική -μιλάμε συνήθως για κάποιο μικροέγκλημα, όπως μία κλοπή-, διαπομπευότανε αυτό στους δρόμους τους πλακόστρωτους, δεμένο με σχοινί πάνω σ’ ένα γαϊδούρι. Στο τέλος, ο δικαστής συμπληρώνοντας αυτή του την ποινή, βούταγε ο ίδιος την ανοιχτή παλάμη του σε κάτι
Η ανοιχτή παλάμη στα χρόνια τα βυζαντινά και στα κατοπινά Read More »
Κατά τις τελευταίες ημέρες της Κωνσταντινούπολης πριν από την Άλωση, κάποια παράξενα σημεία καταγράφηκαν ιστορικώς τα οποία πολλοί από τους αυτόπτες μάρτυρες, τα θεώρησαν σημάδι πως έφτανε το τέλος… Σύμφωνα με τον Κριτόβουλο στις 25 Μαΐου, στην μεγάλη “πάνδημη λιτανεία” της εικόνας της Παναγίας της Οδηγήτριας, εκείνη γλίστρησε από την θήκη της, πέφτοντας στις λάσπες
Σημεία πριν την Άλωση Read More »
Στις 4 Νοεμβρίου του 1254 ο αυτοκράτορας της Νίκαιας Ιωάννης ο 3ος ο Βατάτζης, γνωστός και αγαπητός για την συμπόνια και την ελεημοσύνη του, πέθανε. Το λείψανό του ενταφιάσθηκε στο Μοναστήρι του Σωτήρος Χριστού, που είχε κτίσει ο ίδιος στο Νυμφαίο της Βιθυνίας. Στα επόμενα χρόνια το λείψανό του μεταφέρθηκε στη Μαγνησία της Μικράς Ασίας.
Ο θρύλος του Μαρμαρωμένου Βασιλιά, Ιωάννη Βατάτζη του 3ου, του Ελεήμονος. Read More »
