Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Πηγή μου ζωηφόρος, που δροσίζεις με το βαθύ ποτάμι, με το νάμα σου τόσες ψυχές, και μένα την ψυχή μου· ο κρότος των νερών σου μέσ’ στα ρέματα κι ανάμεσα στους βράχους, στα βουνά, κι ως κάτω, έως το κύμα της θαλάσσης· ο ρόχθος των υδάτων σου ακούεται.

Στη Σκιάθο του 1906 ένας άντρας γύρω στα 55, παραμονές δεκαπενταύγουστου, κάθεται μόνος καπνίζοντας, στο προαύλιο του ναού της Παναγίας της Πρέκλας, στην ερημιά της φύσης, αναλογιζόμενος τον εαυτό του και τη ζωή του. Σε λίγο το ασκητικό του καταφύγιο θα γεμίσει προσκυνητές που θα’ρθουν για τη μεγάλη γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Στον χρόνο