– Κείμενο: Νεκταρία Παπαγεωργίου – Ένα ελάχιστο κλασματικό κομμάτι του χωροχρόνου και των αισθήσεων μας, μας (ξανα)συναντά ανύποπτα και δυνατά, κάπου, κάποτε… Τέτοια είναι η ένταση του, που χτυπάει στο αποκοιμισμένο μας συνειδητό με κρούση. Προμνησία σώματος, ψυχής κι αισθήσεων, το “ήδη ιδωμένο”, συναπαντημένο, βιωμένο κι αισθανόμενο. Εκεί που το παράξενο ενώνεται για μια στιγμή […]
– Κείμενο: Νεκταρία Παπαγεωργίου – “…Ναι, ναι! Γιατί ΕΓΩ πιστεύω στο Θεό… και το κεράκι μου θα ανάψω… και τον σταυρό μου θα κάνω… δεν πάω με όλον το συρφετό φυσικά! Θα μεταλάβω 2 φορές το χρόνο – τί;… η μετάληψη δεν είναι για χόρταση!.. Αααα, ΠΙΣΤΕΥΩ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΤΡΟΠΟ… ΕΓΩ είμαι σεμνός…
Η tailor made Πίστη (μας) Read More »
– Κείμενο: Νεκταρία Παπαγεωργίου – ΣΗΜΕΙΟ ΜΗΔΕΝ… Ο συμπαντικός χωροχρόνος σταματάει… η πρώτη αξημέρωτη ημέρα της Βασιλεύουσας. Η ψαλμωδία από την τελευταία ορθόδοξη λειτουργία στην Αγιά Σοφιά πλανιέται στον μπαρουτοκαπνισμένο αέρα με αχό και θρήνο πριν χαθεί για πάντα. Φωτιά και τσεκούρι παντού. Το δόγμα επί τώ έργω. Το τούρκικο γιαταγάνι αποθεώνει τα κατώτατα ζωώδη
29*5*1453 ΠΑΡΘΕΝ Η ΠΟΛΙΣ, ΠΑΡΘΕΝ Η ΡΩΜΑΝΙΑ!… Read More »
– Κείμενο: Νεκταρία Παπαγεωργίου – Τον τελευταίο καιρό νιώθω ότι η απόσταση μεταξύ γης και ουρανού όλο και μικραίνει. Κάτι σαν να πλησιάζουν ΤΑ ΑΝΩΘΕΝ και οι δυό γειτονιές του εκκλησιαστικού χωροχρόνου μας – η επίγεια, στρατευομένη κι η ουράνια, θριαμβεύουσα- να συναντιούνται μυστικά σαν δύο αγνοί ερωτευμένοι που χωρούν όλο το σύμπαν στις καρδιές
– Κείμενο: Νεκταρία Παπαγεωργίου – Η αρχή της υδροστατικής πίεσης, το τρίγωνο του Πασκάλ, η μονάδα μέτρησης της πίεσης (Pa) είναι σίγουρα κάποιες λέξεις που, στο αγαπημένο ή όχι, μάθημα της Φυσικής όλοι θυμόμαστε, μαζί με το όνομα του σπουδαίου επιστήμονα. Μέχρι εδώ καλά. Γιατί από εδώ και κάτω αρχίζει η ανατροπή στη βιογραφική (και
BLAISE PASCAL (1623-1662 ) – Ο “ΦΤΩΧΟΥΛΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ” Read More »
