– Κείμενο: Νεκταρία Παπαγεωργίου – “Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός,, καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου” ψαλμός Δαυίδ Ένα ακόμα πυρωμένο αυγουστιάτικο απόγευμα. Εκεί που και η φύση κουράζεται από τον πολύ ήλιο κι ακούγονται μόνο τα τζιτζίκια στο κρεσέντο της φωνής τους. Μέσα στη φύση βέβαια, ακόμα και το λιοπύρι […]
– Κείμενο: Νεκταρία Παπαγεωργίου – Είχαν γνωριστεί μέσω κοινών φίλων. Τετριμμένος τρόπος… σε βράδυα συνάντησης που το άρωμα στο σώμα ενωνόταν με το οινόπνευμα των αλκοολούχων ποτών απιθώνοντας στα χείλη λέξεις, φράσεις, προτάσεις, επιφωνήματα συγκρατημένης αποκάλυψης. Εκεί που όπως λέμε “καλά να περνάμε”. Κι η μουσική βέβαια στο όλο σκηνικό της υποβοηθούμενης ατμοσφαιρικής εξόδου. Ναι…
– Κείμενο: Νεκταρία Παπαγεωργίου – Παρασκευή, λίαν απογευματινἠ, κολλημένη στη συμφόρηση της εθνικής οδού, στο κλείνον άστυ κι αναπολώντας για δισεκατομμυριοστή φορά την δική μου επί γης επαγγελία που κάποιοι εγκληματικώς και χυδαία φρόντισαν να μου στερήσουν. Καταπίνοντας υπομονή, καυσαέριο κι ασπρόμαυρο χρώμα, κοιτώ ουρανό μπλε για να μπω στη δική μου ταινία σε μια
Trap… όπως παγιδεύω… Read More »
– Κείμενο: Νεκταρία Παπαγεωργίου – “Χαρίζεται Ιστορία εντελώς αδιάβαστη σε χρυσούς τόμους μαζί με τους ανά τους αιώνες ιερούς αγώνες των ηρώων της λόγω μετακόμισης των κάποιων κληρονόμων της στην ύβρη…” Ν.Π. Μεγάλο καμάρι είχα όταν έγινα μαθήτρια Λυκείου. Πρώτον γιατί αυτόματα ένιωσα ότι μπήκα στον διάδρομο απογείωσης της ζωής μου για το επαγγελματικό μου
– Κείμενο: Νεκταρία Παπαγεωργίου – Πολύ πριν γεννηθώ ήμουν ήχος- ή μάλλον διάφοροι ήχοι μαζί. Τραχύ, προχειροφτιαγμένο εργαλείο συνεννόησης στο στόμα, που μαζί με την ένταση της φωνής και τη γκριμάτσα, μπουσουλούσα για θέλω, αποφάσεις, πείνα, χαρά και φόβο, κρύο και ζέστη, φως και σκότος. Ήχος στο στόμα, τσεκούρι με κοφτερή πέτρα δεμένη σε ξύλο
Η περιπέτεια μιας λέξης Read More »
