“…ποῖόν Σοι ἐγκώμιον, προσαγάγω ἐπάξιον, τί δὲ ὀνομάσω Σε; ἀπορῶ καὶ ἐξίσταμαι…” – Κείμενο: Νεκταρία Παπαγεωργίου – Πώς αλήθεια να χωρέσουν τα γράμματα, οι λέξεις στο υπερφυσικό του θαύματος; Πώς να αγκαλιάσει το αλλοτριωμένο μας παρόν θεϊκές παρεμβάσεις, αποκαλύψεις Θεομητορικής μεσιτείας, προστασίας και Σκέπης; Ένα θαύμα, ατίμητο δώρο της Παναγιάς σ’ένα ολόκληρο χωριό, να στέκει […]
ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΣΚΡΙΠΟΥ Η ΟΡΧΟΜΕΝΙΩΤΙΣΣΑ Read More »
– Κείμενο: Νεκταρία Παπαγεωργίου – Τη στιγμή που το ξίφος ανυψωνόταν με άγρια πορεία φόρας και φοράς στα χέρια του άγνωστου δήμιου, συναντήθηκε με μια εκτυφλωτική αγγελική λάμψη. Και υπερκόσμιες υμνολογίες ακούγονταν στη γούβα εκείνη της γης που φυλάκισε για κάποιες μέρες το σκελετωμένο σώμα του Ιωάννη του Προδρόμου. Κανείς όμως από τους εκεί στρατιώτες
“Oὐκ ἔξεστί σοι ἔχειν τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου” Read More »
– Κείμενο: Νεκταρία Παπαγεωργίου – «Και εν τω συμπληρούσθαι την ημέραν της πεντηκοστής ήσαν άπαντες ομοθυμαδόν επί το αυτό. Και εγένετο άφνω εκ του ουρανού ήχος ώσπερ φερομένης πνοής βιαίας, και επλήρωσεν όλον τον οίκον ου ήσαν καθήμενοι· και ώφθησαν αυτοίς διαμεριζόμεναι γλώσσαι ωσεί πυρός, εκάθισε τε εφ᾿ ένα έκαστον αυτών, και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος
Η ΓΛΩΣΣΑ: ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ κ’ ΒΑΒΕΛ Read More »
– Κείμενο: Νεκταρία Παπαγεωργίου – Εκείνο το τελευταίο Μαγιάτικο πρωινό της Βασιλεύουσας κανένα αηδόνι δεν ανέβηκε στο μεγάλο σήμαντρο της Αγιά Σοφιάς να ψάλλει τη μελωδία του. Ο τελευταίος βασιλιάς των Παλαιολόγων ατένιζε από το κάστρο ουρανό κ θάλασσα -το ύστατο μπλε από την Πατρίδα που πήρε μαζί του, σφίγγοντας μέχρι τέλους το σπαθί του.
– Κείμενο: Νεκταρία Παπαγεωργίου – “Την πόλιν σοι δούναι, ουτ’ εμόν έστιν ουτ’ άλλου των κατοικούντων ἐν ταύτῃ• κοινή γαρ γνώμῃ πάντες αυτοπροαιρέτως αποθάνουμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών”! 23 Μαΐου 1453… ξεκινά ο Γολγοθάς κι η πορεία προς τη Σταύρωση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, της Ρωμανίας, της Βασιλεύουσας… η Πόλη των πόλεων που πολιορκείται
Την πόλιν σοι δούναι, ουτ’ εμόν έστιν ουτ’ άλλου των κατοικούντων ἐν ταύτῃ… Read More »
