Δημήτρης Αθωνίτης

anthropon-ouk-exo

«Άνθρωπον ουκ έχω»

– Κείμενο: Δημήτρης Αθωνίτης – Κύριε άνθρωπον ουκ έχω…. μιας και τον άφησα λιπόθυμο πάνω στην κλίνη της εφήμερης απόλαυσης… μιας και τον εγκατέλειψα ολομόναχο στο σκοτεινό διάδρομο ενός νοσοκομείου… μιας και τον έβαλα σε εκείνον τον “υπέροχο οίκο της ευγηρίας”… μιας και στο ορφανοτροφείο του εξασφάλισα «καλύτερη ζωή»… μιας και Σου τον «επέστρεψα αδιάντροπα», […]

«Άνθρωπον ουκ έχω» Read More »

oi-nisteytes-tou-sarantahmerou

Οι νηστευτές του Σαρανταήμερου

– Κείμενο: Δημήτρης Αθωνίτης – Σαν «ξένοι» περιφέρονται πάνω σ’ αυτή τη γη. Μοναχικοί, «ακοινώνητοι» δίχως τιμές και κάλλη. Ψάχνοντας ασταμάτητα το «Ζωντανό Νερό», μήπως και σβήσουνε τη δίψα της ψυχής τους τη μεγάλη. Βρίσκουν ανήλιαγες γωνιές και κάνουν προσευχές. Πάνε κοντά σ’ αυτούς που μια ζωή νηστεύουν. Προσφέρουν δώρα τις καρδιάς τους τις ευχές.

Οι νηστευτές του Σαρανταήμερου Read More »

ena-alliotiko-pedio-maxis

«Ένα αλλιώτικο πεδίο μάχης»

– Κείμενο: Δημήτρης Αθωνίτης – Σαρακοστή. Ένα πεδίο μάχης διαφορετικό από αυτά που συνήθισα να βλέπω στο σινεμά ή στις ειδήσεις. Με μάχες άλλοτε μικρές, ανώδυνες και ανεπαίσθητες και άλλοτε μεγάλες, επώδυνες και καταστροφικές. Που πάντοτε στο τέλος μ΄ αφήνουνε μισολιπόθυμο και πολυτραυματία. Σχεδόν ημιθανή. Ένας «πόλεμος» 40 και κάτι ημερών που όσο και αν

«Ένα αλλιώτικο πεδίο μάχης» Read More »

mikres-skepseis-gia-ti-sarakosti

Μικρές σκέψεις για τη Σαρακοστή

– Κείμενο: Δημήτρης Αθωνίτης – Μέσα σε αυτές τις 40 ημέρες της Σαρακοστής, πολλοί από εμάς θα αναζητήσουν την άσκηση και τη νηστεία. Θα θελήσουν να πορευτούν στην “έρημο”, να πεινάσουν, να διψάσουν και να δοκιμαστούν, όπως Εκείνος. Θα προσπαθήσουν να μιμηθούν τους παλιούς αββάδες, τους “γνήσιους εραστές της ερήμου”. Αυτούς που αφημένοι πλήρως στην

Μικρές σκέψεις για τη Σαρακοστή Read More »

deikse-mou-kyrie

Νόστος (Η ανάμνηση της εξόδου από τον Παράδεισο).

– Κείμενο: Δημήτρης Αθωνίτης – Άπατρις περιφέρομαι όλα αυτά τα χρόνια σ’ ετούτη την κοιλάδα των δακρύων. Εκούσια απόκληρος απ’ την Πατρώα γη, μα πιο πολύ απ’ την τρυφή της αγκαλιάς Σου. Θυμούμενος νοσταλγικά, μα και με θλίψη κείνα τα χρόνια τα παλιά που ήμουν πλάι Σου. Και τώρα εδώ, εξόριστος στην ξενιτιά «φυτοζωώ» στις

Νόστος (Η ανάμνηση της εξόδου από τον Παράδεισο). Read More »

error: Content is protected !!
Scroll to Top