Ηξεύρω πλέον πολύ καλά, ότι ουδείς τολμά να ατενίσει εντός εαυτού, και εις βαθύ και απύθμενο φρέαρ, προς ο ιλλιγγιά η όρασις… Κατοπτρίζεσθε μάλλον εν τοις σφάλμασι του πλησίον και ευλογως πράττετε..
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Οι έμποροι των εθνών Read More »
Πρόκειται για το πολιτικό διήγημα που άφησε το στίγμα του στους πνευματικούς κύκλους της εποχής του, που ξαφνιάζει ακόμη και σήμερα με την διαχρονική του ομοιότητα, έως και με τη σύγχρονη εποχή. Η λεπτή ειρωνεία, το σαρκαστικό χιούμορ του άγιου των ελληνικών γραμμάτων αλλά και η δυναμική παρέμβαση του απέναντι στην στείρα πολιτικοκοινωνική κατάσταση της
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης – Οἱ Χαλασοχώρηδες (1892) Μικρά Μελέτη Read More »
Η αργία εγέννησε την πενίαν. Η πενία έτεκεν την πείναν. Η πείνα παρήγαγε την όρεξιν. Η όρεξις εγέννησε την αυθαιρεσίαν. Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν. Η ληστεία εγέννησε την πολιτικήν. Ιδού η αυθεντική καταγωγή του τέρατος τούτου.
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης – καταγωγή του τέρατος Read More »
Πώς να μη θυμάται κανείς κάθε χρονιάρα μέρα, και μάλιστα το Πάσχα, εκείνον, που αν δεν ήτανε ο μόνος πιστός άνθρωπος, ήτανε ωστόσο ο μόνος θρησκευτικός «ποιητής» του καιρού μας, —τον Παπαδιαμάντη; Ούτε μυστικιστής και πανθεϊκός («διαστολή» του εγώ προς το Σύμπαν!) ούτε ωραιολάτρης του θρησκευτικού βίου. Χριστιανός τής ουσίας και των τύπων, της πίστης
Το Πάσχα του Παπαδιαμάντη (του Κ. Βάρναλη) Read More »
Γλυκεῖα Πασχαλιά, ἡ μήτηρ τῆς χαρᾶς! Γλυκεῖα μήτηρ, τῆς Πασχαλιᾶς ἡ ἐνσάρκωσις! Ἀλλ᾽ ὁ Χριστὸς ὑπεσχέθη νὰ πίῃ μὲ τοὺς ἐκλεκτούς του καινὸν τὸ γέννημα τῆς ἀμπέλου ἐν τῇ βασιλεία τοῦ Πατρός Του, καὶ οἱ ὑμνωδοὶ ἔψαλλον: «Ὦ Πάσχα τὸ μέγα καὶ ἱερώτατον, Χριστέ! δίδου ἡμῖν ἐκτυπώτερον σοῦ μετασχεῖν, ἐν τῇ ἀνεσπέρῳ ἡμέρᾳ τῆς βασιλείας
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (Παιδική Πασχαλιά, 1891) Read More »
