Ερημίτης

– Κείμενο: ερημίτης – Μας λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας ότι ο Ορθόδοξος Χριστιανός δεν πρέπει να τρέφει στην ψυχή κανενός είδους προσκόλληση με την πολιτική. Ότι θα πρέπει να αποφασίζει ψύχραιμα και κατά περίσταση τί εξυπηρετεί τον τόπο του, κατά την άποψή του, ή έστω ό,τι θα προξενήσει μικρότερο κακό και πως γενικότερα θα […]

– Κείμενο: ερημίτης – Ο άνθρωπος είναι το μόνο ον με επίγνωση θανάτου. Με χαραγμένη μέσα του την έννοια του καλού, αργότερα και στη ζωή του όλη, θα παραμένει εκεί αυτή αν και διαστρεβλωμένη. Κάθε μικρό του ή και μεγάλο έγκλημα, θα σπεύδει να το ερμηνεύσει με τρόπο θετικό. Ένας δικαιωματισμός που ισχυροποιείται. Ένα αμφισβητήσιμο

“Γιατί έγινα μοναχός” – Κείμενο: ερημίτης – Όταν τον συνάντησα καθότανε πλάι στην απεραντοσύνη. Χρειάστηκε να διασχίσω δασώδη μονοπάτια, πάνω σε παγωμένα χιόνια σε κάποιες τους γωνιές. Ο ήχος από το διπλανό ρυάκι αλλά και κάποια χαμηλά πετάγματα των άγριων πτηνών, έδιναν έναν φρέσκο τόνο σ’ αυτό το πρωινό. Το μοναστήρι μικρό, αλλά με θέα,

– Κείμενο: ερημίτης – Το πλήθος ήταν ενθουσιασμένο ως μάρτυρες του πολλαπλασιασμού των άρτων και των ψαριών από τον Ιησού. Το αίσθημα που επικρατούσε ήταν το να Τον κάνουνε ηγέτη τους και βασιλιά, σαν το μεγάλο τους ατού σε αυτά τα διαρκή παιχνίδια εξουσίας. Το πλήθος το συγκεντρωμένο στη συναγωγή της Καπερναούμ τη μέρα την

– Κείμενο: ερημίτης – Μόλις κανείς περάσει την πύλη κάποιου μοναστηριού θα αισθανθεί έντονα την αντίθεση όπου επικρατεί εντός του σε σχέση με τη νοοτροπία του κόσμου. Αντίθεση που γίνεται εντονότερη κατά την περίοδο της Μ. Σαρακοστής. Από τη μία γνωρίζω Πατέρες όπου ξημέρωμα Καθαράς Δευτέρας με μία χούφτα ξηρούς καρπούς και στην απόλυτη σιωπή