Φώτης Κόντογλου

Βλογημένος ο άνθρωπος που μπορεί, τώρα το καλοκαίρι, να ξεμακρύνει για λίγο από την ταραχή της πολιτείας. Αν του αρέσει η θάλασσα, ας πάει σε κανένα νησί, που δεν ακόμα χαλασμένοι οι νησιώτες, ή σε κανένα ψαραδοχώρι. Να μην κουβαλήσει όμως μαζί του πολιτεία, όπως κάνουνε πολλοί, που από τη μια θέλουνε να αφήσουνε την […]

Είναι παράξενο πως τα πνεύματα ,τα πλέον δημιουργικά υποτάσσονται στην παράδοση και δουλεύουν μέσα στα μέτρα της, ενώ εκείνα που αναζητούν ελευθερίες και απόλυτα δημιουργούν κοινά πράγματα.

Ἔχουμε στό σπίτι μας ἕνα μικρό δωμάτιο μ’ ἕνα εἰκονοστάσι, πού βρίσκεται πρός τή μιά γωνιά του. Ἀπάνω στό εἰκονοστάσι εἶναι βαλμένο, στή μέση, ἕνα παλιό μεγάλο Εὐαγγέλιο μέ ἀσημωμένες τάβλες, ἕνας ἀρχαῖος σκαλιστός σταυρός, ἕνα μικρό κουτάκι μέ ἅγιο λείψανο, ἕνα ἀσημένο χέρι, μεγάλο ὅσο εἶναι τό φυσικό χέρι, πού ἔχει μέσα ἅγιο λείψανο

Όποτε μπορώ, ξεμακρύνω από τήν ταραχή τής σημερινής ζωής. Κάθουμαι στό σπίτι μου, μακρυά από τόν κόσμο. Ζωγραφίζω κανένα εικόνισμα, γράφω καμμιά ιστορία ή καμμιά σκέψη γιά τόν εαυτό μου, φιλοτεχνώ κανένα χειρόγραφο, ή κουβεντιάζω μέ κανέναν απλόν άνθρωπο πού δέν τρέχει γιά ν’ αρπάξη πολλά λεφτά, κ’ είναι ήσυχος καί βλογημένος… Κάθουμαι όσο μπορώ,

Έχω την ιδέα πως κι ένας που είναι τυφλός και κουφός, θα νιώσει την άνοιξη που ήρθε, δίχως να βλέπει και δίχως να ακούει τίποτα απ’ όσα τη μαρτυρούν. Γιατί ο κάθε άνθρωπος αισθάνεται από μέσα του τον ερχομό της. Σε μένα, όπως και σε κάθε Έλληνα που αγαπά τη θρησκεία μας, όλα τα φυσικά