Άγιος Αντώνιος ο Μέγας

pou-isoun-xriste-mou

«Πού ήσουν Χριστέ μου και δεν φάνηκες από την αρχή;»

Μετά τους πρώτους πειρασμούς, ο Άγιος προσεύχεται με πιό πολλή πίστη. Οι πρώτες νίκες κατά του διαβόλου του δίνουν θάρρος και δύναμη. Η νηστεία και η σκληραγωγία γινότανε πιό αυστηρή. Εκτός από το ελάχιστο ψωμί, που έτρωγε κάθε δύο, τρείς ή και τέσσερις μέρες, ούτε λάδι, ούτε κρασί, ούτε καμιά άλλη τροφή έβαζε στο στόμα […]

«Πού ήσουν Χριστέ μου και δεν φάνηκες από την αρχή;» Read More »

minima-apo-tin-erimo

Μήνυμα από την έρημο

«Εἶπεν ὁ ἀββᾶς Ἀντώνιος: Εἶδον πάσας τάς παγίδας τοῦ ἐχθροῦ ἡπλωμένας ἐπί τῆς γῆς καί στενάξας εἶπον: Τίς ἆρα παρέρχεται ταῦτα; Καί ἢκουσα φωνῆς λεγούσης μοι: Ἡ ταπεινοφροσύνη» Ήρθε ο καιρός όπου οι παγίδες ασφάλισαν με βία, όπου σάπιζε πλέον η ζωή και αιμορραγούσα η κοινωνία σε μαύρη αιχμαλωσία. Ο διάβολος πια VIP σε απευθείας

Μήνυμα από την έρημο Read More »

agios-antonios-o-megas

Άγιος Αντώνιος ο Μέγας – 17 Ιανουαρίου

«Είδον εγώ τας παγίδας του διαβόλου ηπλωμένας εν τη γη και είπον τις δύναται φυγείν ταύτας;» Ο Πατέρας του Ασκητισμού, ο Θριαμβευτής επί των δαιμονικών επιθέσεων. Ανήλθε εώς τον ύψιστο ασκητικό βαθμό, το πρότυπο της Πίστεως, της αυταπάρνησης, της έννοιας της ερήμου. Με γνώρισμα του την ταπείνωση ο Άγιος Αντώνιος ο Μέγας, αχρήστευσε τις παγίδες.

Άγιος Αντώνιος ο Μέγας – 17 Ιανουαρίου Read More »

oi-peirasmoi-tou-megalou-antoniou

Οι Πειρασμοί του Μ. Αντωνίου, ο διάολος κι οι Καιροί μας.

“Είδον εγώ τας παγίδας του διαβόλου ηπλωμένας εν τη γη…” – Κείμενο: ερημίτης – Μία μεγάλη απόδραση χρωστάς από της σύγχρονης της εποχής την κοσμική την σκέψη, η έρημος απέραντη που αγκαλιάζει ασκητικά την ταπεινή μορφή του Αγίου Αντωνίου. Εκεί όμως κι ο διάολος με καμουφλάζ φιλεύσπλαχνου απέραντης στοργής, έρχεται τα μεσάνυχτα σπεύδει στον Μέγα

Οι Πειρασμοί του Μ. Αντωνίου, ο διάολος κι οι Καιροί μας. Read More »

arkei-me-tou-vlepei-se

“Αρκεί με του βλέπει σε”

Τρεις Πατέρες είχαν τη συνήθεια να πηγαίνουν κάθε χρόνο στον μακάριο Αντώνιο. Απ’ αυτούς οι δύο του έκαναν διάφορες ερωτήσεις για τους λογισμούς και τη σωτηρία της ψυχής. Ο τρίτος όμως σώπαινε και δεν ρωτούσε τίποτα. Αφού λοιπόν ήρθαν πολλές φορές και ο αδελφός εκείνος έτσι πάντα σώπαινε, μη ρωτώντας το παραμικρό, του λέει κάποτε

“Αρκεί με του βλέπει σε” Read More »

error: Content is protected !!
Scroll to Top