Χριστούγεννα του Ερημίτη

– Κείμενο: ερημίτης – Ο Νεογέννητος Χριστός εξέρχεται από Ναούς και Ξεπηδάει από μοτίβα παλιάς αγιογραφίας, Βγαίνει στους δρόμους. Στον δρόμο τον δικό σου. Θα διασχίσει γειτονιές, Χριστός στους δρόμους… και η Παρθενομήτωρ πίσω Του, περιχαρές το Φως της. Κάνει ένα νεύμα Εκείνος και Αγγέλων λεγεώνες ακολουθούν κι αυτές… φωτίζει η Αγία Νύχτα, φορούν σκουφάκια […]

– Κείμενο: ερημίτης – Άγγελοι οινοχόοι με παιδικό χαμόγελο έγειραν την κανάτα, σταλαγματιές γλυκό κρασί ρέουν σε αυτά τα χώματα και πια ψυχές Χριστούγεννα ντυμένες και πλέον αυτή η πόλη έπαψε να δείχνει γκριζωπή. Δεν είναι θέρος αυτή η εποχή που όλα τα διέπει η κάψα του, που ‘χει σαγήνη θάλασσας και κάποιας νύχτας με

Κείμενο: ερημίτης Ίσως το μόνο κοινό σημείο αναφοράς, ιστορικά, απ’ τους αρχαίους χρόνους που έφθασε και ως το σήμερα, να είναι όλοι αυτοί οι διωγμοί απέναντι στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Οι διώκτες αρχαίοι ή σύγχρονοι, ο αποδέκτης πάντοτε αυτός ο Ένας. Το ίδιο ισχύει για τα Χριστούγεννα, φυσικά. Αρχής γενομένης από τον Ηρώδη βέβαια

– Κείμενο: ερημίτης – Υπάρχει εκείνη η ιστορία με τον Άγιο Νικόλαο όπου βοηθώντας έναν φτωχό πατέρα να προικίσει τις τρεις του κόρες, πήγαινε κάποια βράδια έξω από το παράθυρό της οικογένειας πετάγοντας πουγκιά γεμάτα νομίσματα χρυσά. Αυτή ακριβώς η κρυφή προσφορά δώρων του Αγίου πέρασε στη λαϊκή συνείδηση της μεσαιωνικής Ευρώπης και διαμέσου της

Κείμενο: ερημίτης Αθέατα κατέβηκε ο ουρανός στη γη, σ’ έναν Δεκέμβριο όπου τραβάει πιο πίσω το ημερήσιο φώς του μέρα με την ημέρα. Που χάνει απ’ τον υδράργυρο και έπειτα η υγρασία ανάμεσα στα σώματα νεφέλη παγερή. Ο φαντασμαγορικός Δεκέμβριος με τα πολλά λαμπιόνια του μάχονται το σκοτάδι. Και τα ζεστά χαμόγελα θαμπώνουν κάποιο τζάμι.