– Κείμενο: Νεκταρία Παπαγεωργίου – Περἰ τἐχνης (κι ὄχι μὀνο) σἠμερα ο λὀγος. Ἤ ἀλλιῶς ἐγῶ θά ἔλεγα, ἕνα ἀκὀμα σημεῖο πού δείχνει ὅτι ὅλα τά ἔχει καταθέσει, προνοήσει, συμπεριλάβει ἥ Ἑκκλησία μας σέ ἔνα ἐπἰπεδο πού ἐνώνει το γήϊνο καί τό συμπαντικό, τό ἐπίγειο καί τό οὐράνιο, τό νοητό καί τό ἄφθταστὀ του, τήν […]
– Κείμενο: Νεκταρία Παπαγεωργίου – Η ημέρα που τα ταπεινά βάγια έπλεξαν τη δόξα τους με κουρνιαχτό, αλαλαγμούς, ζέστη, αληλούϊα, επευφημισμούς, ελπίδα και την πραγματοποίηση της προφητείας του Ζαχαρία για την είσοδο του Βασιλέα και Ποιητή των πάντων, είναι εδώ. Έτος 2022 μ.Χ. Με μία διαφορά: επί 1989 έτη ο χριστιανικός (και ίσως και κάποιοι
– Κείμενο: Νεκταρία Παπαγεωργίου – Ταπεινή συγχώρεση, εσύ που ψελλίζεσαι με τρεμάμενα χείλη και δακρυσμένα μάτια από καρδιακό στοχασμό και έλεος προσευχής -Έκσταση και Ύψωση ψυχής- σε μονοπάτι Θεού τραβάς εκεί που συνάντηση μυστική γίνεται με θείο και ανθρώπινο καθώς ακριβό δώρο προσφέρεσαι σε όσους κοινό δρόμο τους έλαχε να διαβούν… Η άφατη σοφία του
Καλή, ταπεινή κι ακριβή συγχώρεση! Read More »
– Κείμενο: Νεκταρία Παπαγεωργίου – Ένας άνθρωπος καθόταν σε κάποια βράχια- εκεί που πάφλαζε το κύμα για να νοιώθει το μπλε αλμυρό νερό σα χαστούκι για την αγάπη που του έλαχε και την έπαιξε στο τζόγο του εγωϊσμού του. Αναμειγνύοταν που και που με τα δάκρυά του- κι αυτά αλμυρά, δεν καταλάβαινε ποιά ήταν η
Ένας άνθρωπος καθόταν σε κάποια βράχια… Read More »
– Κείμενο: Νεκταρία Παπαγεωργίου – Προσ-ευχή… από τον εαυτό μας για τον εαυτό μας… ακούγεται εγωιστικό, ε; Τέτοιες μέρες όλοι μας φοράμε τα “καλά μας” στις ευχές. Η ενέργεια εκπέμπεται με κίνηση από μέσα προς τα έξω. Και καλώς πράττουμε. Επιζητώντας λάμψη από το φωτεινόδρομο αστέρι της Βηθλεέμ για προσωπική και πνευματική φώτιση, θα προσ-ευχηθώ
