Από το Γεροντικό

Ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀδελφοὺς πῆγε σὲ κάποιον Γέροντα ποὺ κατοικοῦσε στὸ ὄρος Σινᾶ καὶ τὸν παρακάλεσε: «Πάτερ, πές μου πῶς πρέπει νὰ προσεύχομαι, γιατὶ πολὺ ἐξόργισα τὸν Θεό». Κι ὁ Γέροντας τοῦ λέει: «Παιδί μου, ἐγὼ ὅταν προσεύχομαι, ἔτσι λέω: Κύριε, ἀξίωσέ με νὰ σὲ ὑπηρετήσω, ὅπως ὑπηρέτησα τὸν Σατανᾶ, κι ἀξίωσέ με νὰ σὲ […]

– Γέροντα, πόσα είδη φίλων υπάρχουν; – Τέσσερα, απάντησε. 1. Οι φίλοι που είναι σαν το φαγητό, κάθε μέρα τους χρειάζεσαι. 2. Υπάρχουν οι φίλοι που είναι σαν το φάρμακο, τους ψάχνεις όταν νοιώθεις άσχημα. 3. Υπάρχουν οι φίλοι που είναι σαν ασθένεια, οι ίδιοι σε ψάχνουν.… 4. Αλλά υπάρχουν και οι φίλοι που είναι

Μια μέρα, κάποιοι προσκυνητές από την πόλη πήγαν σε ένα χωριό με ασκητές μοναχούς, να δουν τον Αββά Μακάριο, που ζούσε εκεί. Μαζί τους κουβάλησαν ένα καλάθι γεμάτο σταφύλια για να του το δώσουν. Όταν έφτασαν, κάθισαν αρκετή ώρα κοντά του, άκουσαν τις πολύτιμες συμβουλές του και ωφελημένοι ψυχικά ξεκίνησαν για την πόλη. -Αυτά είναι

Είπε ο αββάς Αντώνιος: «Όποιος μένει στην έρημο και ασκητεύει, απαλλάσσεται από τρεις πολέμους: της ακοής, της γλώσσας και της δράσης. Και έχει μόνο ένα πόλεμο να αντιμετωπίσει, τον πόλεμο της καρδιάς». Από το Γεροντικό

Έλεγαν για τον αββά Σισώη, πως όταν έφτασε στα τελευταία του, έλαμψε το πρόσωπό του υπερβολικά και είπε στους πατέρες πού κάθονταν κοντά του: Να ο αββάς Αντώνιος ήρθε. Και μετά από λίγο επανέλαβε: Να ο χορός των Προφητών ήρθε. Και πάλι το πρόσωπό του έλαμψε περισσότερο, και είπε: Να ο χορός των ‘Αποστόλων ήρθε.