– Κείμενο – φωτογραφία: Λυδία – Καθώς προσεύχομαι, ο νους μου πάει στους αγαπημένους μου ανθρώπους. Παρακαλώ το Θεό γι αυτούς και Του ζητώ να τους έχει καλά. Προσπαθώ κατά τη διάρκεια της ημέρας, να θυμίζω σε εκείνους να λένε την ευχή, να νηστεύουν, να συγχωρούν… Μα καθώς παρακολουθώ τις σκέψεις μου, διαπιστώνω ότι αγωνιώ […]
Καθώς προσεύχομαι… Read More »
– Κείμενο – φωτογραφία: Λυδία – Γκρινιάζω, παραπονιέμαι, νιώθω ότι αδικούμαι σε διάφορες καταστάσεις, η καρδιά μου γεμίζει πίκρα, βιώνω άγχος. Κι όλο αυτό σύμφωνα με τους Πατέρες, λέγεται περηφάνια. Κι εγώ πλανεμένος άνθρωπος, επιμένω ότι έχω όλα τα δίκια του κόσμου. Όμως μέσα απ αυτό το χάος θα βρω τη λύτρωση. Γιατί κάθε φορά
– Κείμενο – φωτογραφία: Λυδία – Κάποτε δεν ήλπιζα σε τίποτα, σε κανέναν. Βίωνα μοναξιά, συχνά κι απόγνωση. Μόνη, ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους. Από που να πάρω δύναμη; Απ’ τον τιποτένιο εαυτό μου; Και δόξα το Θεό! Ήρθε η μέρα που γεννήθηκε η ελπίδα μέσα μου, η προσμονή, η αληθινή συντροφιά. Κι από τότε ένα
– Κείμενο – φωτογραφία: Λυδία – Σ’ αυτόν τον κόσμο που ζούμε, τίποτα σταθερό δεν υπάρχει. Μια καλό και μια κακό, μια όμορφο και μια άσχημο. Έτσι ήταν και έτσι θα είναι. Γι αυτό αποδέξου το. Μείνε όσο μπορείς γαλήνιος και ήρεμος μέσα σου και απόλαυσε το θέαμα!
Απόλαυσε το θέαμα! Read More »
– Κείμενο – Φωτογραφία: Λυδία – Θυμάμαι πόσο μου άρεσαν τα ψώνια των εορτών. Να ανταλλάζω δώρα με τα αγαπημένα μου πρόσωπα, επισκέψεις, νόστιμα φαγητά και γλυκά. Έμοιαζαν τα Χριστούγεννα σαν ένα πυροτέχνημα που το προετοίμαζες με επιμέλεια, για να σκάσει το βράδυ του ρεβεγιόν. Στο πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν πιο μεγάλο το πυροτέχνημα. Πιο δυνατό το
