«Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός» (Γαλ. 2,20). “Με κόπους περισσότερο, με κτυπήματα υπερβολικά, με φυλακίσεις περισσότερο, με κινδύνους θανάτου πολλές φορές. Από τους Ιουδαίους πέντες φορές μαστιγώθηκα με “τεσσαράκοντα παρά μίαν” μαστιγώσεις, τρείς φορές ραβδίσθηκα, μιά φορά λιθοβολήθηκα, τρείς φορές ναυάγησα, ένα ημερονύκτιο πάλευα στο πέλαγος. Με οδοιπορίες πολλές […]
Χριστῷ συνεσταύρωμαι Read More »
«Πρέπει να μαζευτούμε. Να μαζέψουμε και τη διάνοια και την ψυχή. Όλα. Και να κλείσουμε τις θύρες. Ποιες είναι οι θύρες; Μείνε λίγο με τον εαυτό σου, βρε παιδί μου. Θα πεθάνεις και δεν θα τον έχεις γνωρίσει. Θα φύγεις και δε θα τον έχεις αγαπήσει, δε θα τον έχεις πονέσει. Άμα δεν τον έχεις
Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης – Πρέπει να μαζευτούμε Read More »
Ο Γέροντας, καθισμένος κάτω από ένα πεύκο, ένα καλοκαιρινό απόγευμα, μας μιλούσε για την απεριόριστη εμπιστοσύνη που πρέπει να έχουμε στην πρόνοια του Θεού: «Ξέρετε, αυτό που λέει η Γραφή “και αι τρίχες της κεφαλής υμών ηριθμημέναι εισί”, είναι πραγματικότητα. Έτσι είναι. Τίποτε στη ζωή μας δεν είναι τυχαίο. Ο Θεός φροντίζει ακόμη και για
Ἔχουμε στό σπίτι μας ἕνα μικρό δωμάτιο μ’ ἕνα εἰκονοστάσι, πού βρίσκεται πρός τή μιά γωνιά του. Ἀπάνω στό εἰκονοστάσι εἶναι βαλμένο, στή μέση, ἕνα παλιό μεγάλο Εὐαγγέλιο μέ ἀσημωμένες τάβλες, ἕνας ἀρχαῖος σκαλιστός σταυρός, ἕνα μικρό κουτάκι μέ ἅγιο λείψανο, ἕνα ἀσημένο χέρι, μεγάλο ὅσο εἶναι τό φυσικό χέρι, πού ἔχει μέσα ἅγιο λείψανο
Στις ανατολικές θρησκείες υπάρχει το “κάρμα” το περίφημο, όπου ο άνθρωπος παγιδευμένος σε αυτό από “παλιές ζωές” του και από τις αδιόρατες και άστοχες στιγμές, δεν έχει πια καμία άλλη επιλογή από το να ενδώσει. Στους μουσουλμάνους αν ψάξεις για το αντίστοιχο δεν είναι άλλο απ’ το “κισμέτ” που φιγουράρει ως όμοια αναπόφευκτο και προδιαγεγραμμένο.
Ο ανάδρομος Ερμής ως κομβικό σημείο Read More »
