Επικαιρότητα

Εγκλήματα πολέμου εν εξελίξει, στο μέσο των εχθροπραξιών. Οι προσευχές μας και οι σκέψεις μας στον άμαχο πληθυσμό και από τις δύο μεριές. erimitic

Πλημμύρες, πυρκαγιές, έργα υποδομής όπου δεν έγιναν πράξη, πόροι που “εξαφανίστηκαν”, αλαζονεία και αδράνεια σε αντιδιαστολή με μία κινητικότητα όψιμη από πλατείες μέχρι αυλές, πολύχρωμα φυλλάδια, εγκάρδιες χειραψίες. Οι διαχρονικοί, παπαδιαμαντικοί “Χαλασοχώρηδες”, οι παθιασμένοι για μία καρέκλα και ανάμεσά τους κάποιοι άξιοι. Και έτσι μοιραία αναζητούνται άξιοι ψηφοφόροι. Διότι αυτή η πόλη είτε είναι καμένη,

Η νέα μας αγία όπου μοσχοβολάει Ορθοδοξία του μέλλοντος. Στην ορθόδοξη μας παράδοση βεβαίως, οι άγιοι δεν χρίζονται αυθαίρετα ως τέτοιοι, απλά αναγνωρίζεται και επίσημα η αγιότητα τους, αφού πρώτα έχει καταγραφεί αυτή μέσα στις συνειδήσεις των πιστών. Η πολύ πρόσφατη λοιπόν αγιοκατάταξη της ήδη αγίας -στα μάτια του Θεού- Γαβριηλίας Παπαγιάννη (1897-1992) έρχεται σε

Ένα μεγάλο χειροκρότημα από εμάς για εσένα. Από εμάς, κάποιους απλούς και ασήμαντους, εδώ, στη γειτονιά σου. Στην έρημο. Βαθιά σου. Σ’ εσένα που αντιστέκεσαι στην διακοπή της σκέψης, στην αποψίλωση αξιών, που θέλησες να παραμένεις Πρόσωπο και όχι αριθμός, πάνω σε μια Πατρίδα και όχι κομμάτι γης. Σε εσένα που έρχεσαι τελευταίος, χάνοντας κοσμικά

Όσο προχωρεί ο καιρός και τα γεγονότα, ζω ολοένα με το εντονότερο συναίσθημα πως δεν είμαστε στην Ελλάδα, πως αυτό το κατασκεύασμα που τόσο σπουδαίοι και ποικίλοι απεικονίζουν καθημερινά δεν είναι ο τόπος μας αλλά ένας εφιάλτης με ελάχιστα φωτεινά διαλείμματα, γεμάτα μια πολύ βαριά νοσταλγία. Να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου,