Επικαιρότητα

Η νέα μας αγία όπου μοσχοβολάει Ορθοδοξία του μέλλοντος. Στην ορθόδοξη μας παράδοση βεβαίως, οι άγιοι δεν χρίζονται αυθαίρετα ως τέτοιοι, απλά αναγνωρίζεται και επίσημα η αγιότητα τους, αφού πρώτα έχει καταγραφεί αυτή μέσα στις συνειδήσεις των πιστών. Η πολύ πρόσφατη λοιπόν αγιοκατάταξη της ήδη αγίας -στα μάτια του Θεού- Γαβριηλίας Παπαγιάννη (1897-1992) έρχεται σε […]

Ένα μεγάλο χειροκρότημα από εμάς για εσένα. Από εμάς, κάποιους απλούς και ασήμαντους, εδώ, στη γειτονιά σου. Στην έρημο. Βαθιά σου. Σ’ εσένα που αντιστέκεσαι στην διακοπή της σκέψης, στην αποψίλωση αξιών, που θέλησες να παραμένεις Πρόσωπο και όχι αριθμός, πάνω σε μια Πατρίδα και όχι κομμάτι γης. Σε εσένα που έρχεσαι τελευταίος, χάνοντας κοσμικά

Όσο προχωρεί ο καιρός και τα γεγονότα, ζω ολοένα με το εντονότερο συναίσθημα πως δεν είμαστε στην Ελλάδα, πως αυτό το κατασκεύασμα που τόσο σπουδαίοι και ποικίλοι απεικονίζουν καθημερινά δεν είναι ο τόπος μας αλλά ένας εφιάλτης με ελάχιστα φωτεινά διαλείμματα, γεμάτα μια πολύ βαριά νοσταλγία. Να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου,

Ένα απλό και νέο παιδί, κομμάτι του ελληνικού λαού, που όλοι όσοι τον γνώρισαν έχουν να καταθέσουν ότι ο βίος του ολόκληρος ήταν πέλαγος θλίψεων, ήρθε αυτές τις μέρες να μας υπενθυμίσει όλα εκείνα τα μικρά, τα καθημερινά εγκλήματα, το σπρώξιμο στον πλησίον μας προς το βαθύ κενό, που μέσα στο σκοτάδι μας είναι ανταγωνιστής

Έπειτα από τις νεωτεριστικές τακτικές όπου εφαρμόστηκαν στην χώρα μας τους τελευταίους χειμώνες, περί “υποχρεωτικότητας” του λαού μας κλπ, φτάσαμε αισίως στο θέρος και στην πατροπαράδοτη, τις τελευταίες δεκαετίες, “προαιρετικότητα” – εδώ, αντιθέτως- των Αρχών του Τόπου μας, ως προς την ετοιμότητα τους, να προασπίσουν τις ζωές, τον μόχθο των ανθρώπων, τον φυσικό μας πλούτο.