“Έλα Κυρά και Παναγιά με τ’ αναμμένα σου κεριά Δώσε το φως το δυνατό στον Ήλιο και στο Θάνατο”. Οδυσσέας Ελύτης Το φως αυτό του Αυγούστου της να πέσει στις ψυχές σας. Στα κουρασμένα βλέμματα, στα ανήσυχα τα πνεύματα να ρεύσει θάλασσα πλατιά η Χάρη της Παρθένου. erimitic
“Ο Αύγουστος ελούζονταν, λούζοντας την αστροφεγγιά…” κατά τον Οδυσσέα Ελύτη και μία ολόχρυση πανσέληνος που ηδη εκεί έξω έχει ετοιμαστεί, ασφυκτιά να εμπνεύσει στο σκούρο παραπέτασμα, να ρίξει νοσταλγία σ’ αρχαίους κόσμους, επισκέψιμους και ιδεατά ελληνικούς. Που παραχώρησε ο ουρανός να δείξει κάτι πιο πάνω απόψε αυτός, απ’ τη συνήθη αθέατη και σκοτεινή πλευρά του
Πανσέληνος του Αυγούστου Read More »
«Σύ εἶ Ἀνύμφευτε νύμφη, τό χωρίον τό εὑρύχωρον τοῦ ἀχωρήτου. Σύ εἶ ἡ μεγαλότοκος, ἡ τόν Θεόν ἀφράστως γεννήσασα. Σύ εἶ ἡ ἀπειρολεχής νύμφη, ὁ ναός τοῦ Θεοῦ ὁ ἔμψυχος. Σύ εἶ, Πάνσεμνε Κόρη, οὐρανοῦ καί γῆς ἰσόρροπον οἴκημα. Σύ εἶ, ἀμίαντος Κόρη, ὁ φαεινός ὄρθρος ὁ τόν ἥλιον φέρων τῆς δικαιοσύνης. Σύ εἶ, εὐλογημένη
Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως Read More »
Πηγή μου ζωηφόρος, που δροσίζεις με το βαθύ ποτάμι, με το νάμα σου τόσες ψυχές, και μένα την ψυχή μου· ο κρότος των νερών σου μέσ’ στα ρέματα κι ανάμεσα στους βράχους, στα βουνά, κι ως κάτω, έως το κύμα της θαλάσσης· ο ρόχθος των υδάτων σου ακούεται.
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης Read More »
Στη Σκιάθο του 1906 ένας άντρας γύρω στα 55, παραμονές δεκαπενταύγουστου, κάθεται μόνος καπνίζοντας, στο προαύλιο του ναού της Παναγίας της Πρέκλας, στην ερημιά της φύσης, αναλογιζόμενος τον εαυτό του και τη ζωή του. Σε λίγο το ασκητικό του καταφύγιο θα γεμίσει προσκυνητές που θα’ρθουν για τη μεγάλη γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Στον χρόνο
Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη – Ρεμβασμός του Δεκαπενταύγουστου Read More »
