“Όταν περνούσε η Παναγία σιωπηλή κάτου απ’ τα δέντρα, κανένας δεν την άκουσε. Τα σκυλιά δεν γαβγίσαν στις αυλόπορτες. Μονάχα τα τριζόνια τη χαιρέτησαν, κι ένα μεγάλο αστέρι χτύπησε σα μια χορδή κάποιο άγνωστο τραγούδι που τ’ ακούσαν μόνο τα παιδιά στον ύπνο τους και γύρισαν απ’ τ’ άλλο τους πλευρό χαμογελώντας. Σήμερα φύτρωσαν στον […]
Εκεί όπου οι Ήρωες έσκυψαν το κεφάλι Ο Αρχιστράτηγος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, απογοητευμένος από συμπεριφορές κάποιων οπλαρχηγών όπου είτε τον είχαν εγκαταλείψει είτε απλούστατα δείλιαζαν στην υπόθεση κατάληψης της Τριπολιτσάς, αισθάνεται την ανάγκη για λίγα λεπτά της ώρας, να αποτραβηχτεί. Περνάει την είσοδο του Ναού της Παναγίας στο Χρυσοβίτσι, με μια καρδιά βαριά. Ανάβει ένα κερί,
Η Παναγία της Ελλάδας Read More »
“Ο Αύγουστος ελούζονταν, λούζοντας την αστροφεγγιά…” κατά τον Οδυσσέα Ελύτη και μία ολόχρυση πανσέληνος που ηδη εκεί έξω έχει ετοιμαστεί, ασφυκτιά να εμπνεύσει στο σκούρο παραπέτασμα, να ρίξει νοσταλγία σ’ αρχαίους κόσμους, επισκέψιμους και ιδεατά ελληνικούς. Που παραχώρησε ο ουρανός να δείξει κάτι πιο πάνω απόψε αυτός, απ’ τη συνήθη αθέατη και σκοτεινή πλευρά του
Πανσέληνος του Αυγούστου Read More »
«Σύ εἶ Ἀνύμφευτε νύμφη, τό χωρίον τό εὑρύχωρον τοῦ ἀχωρήτου. Σύ εἶ ἡ μεγαλότοκος, ἡ τόν Θεόν ἀφράστως γεννήσασα. Σύ εἶ ἡ ἀπειρολεχής νύμφη, ὁ ναός τοῦ Θεοῦ ὁ ἔμψυχος. Σύ εἶ, Πάνσεμνε Κόρη, οὐρανοῦ καί γῆς ἰσόρροπον οἴκημα. Σύ εἶ, ἀμίαντος Κόρη, ὁ φαεινός ὄρθρος ὁ τόν ἥλιον φέρων τῆς δικαιοσύνης. Σύ εἶ, εὐλογημένη
Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως Read More »
Πηγή μου ζωηφόρος, που δροσίζεις με το βαθύ ποτάμι, με το νάμα σου τόσες ψυχές, και μένα την ψυχή μου· ο κρότος των νερών σου μέσ’ στα ρέματα κι ανάμεσα στους βράχους, στα βουνά, κι ως κάτω, έως το κύμα της θαλάσσης· ο ρόχθος των υδάτων σου ακούεται.
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης Read More »
