Άγιες Μορφές και Ημέρες

Μια προσευχή καταμεσής του θέρους και τα είδωλα κομμάτια. Μια υπόκλιση προς στον Τριαδικό Θεό και δια αποκεφαλισμού, στεφάνι ζωής αιώνιας. erimitic

«Ούτε στη νεότητα μου, ούτε στην ομορφιά μου δίνω την παραμικρή προσοχή. Και τα λαμπρότερα από τα επίγεια πράγματα είναι προσωρινά όπως τα άνθη και κούφια όπως οι σκιές. Σήμερα, Έπαρχε, είμαι όμορφη, αύριο μια άσχημη γριά. Να κάνω, λοιπόν, κέντρο της ζωής μου την ομορφιά μου; Την αξία της, όμως, τη γνώρισα στις ρυτίδες

«Οι δενδρίται, οι του ξύλου της ζωής εκρέμοντες, οι ανθούντες εν αρεταίς, οι καλοί καρποί του πνεύματος». Οι μοναχοί και οι ασκητές της Ορθοδοξίας διαβιούσαν και διαβιούν, ως γνωστόν, σε μοναστήρια, σκήτες και καλύβες, που βρίσκονται σε τοποθεσίες ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Αρκετοί απ’ αυτούς παλαιότερα, στα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, οι λεγόμενοι Δενδρίτες όσιοι, έστηναν

Χρόνια πολλά, για όλα τα ορατά και αόρατα, όπου το Πνεύμα διέπει, για όλα τα χαρίσματα όπου πηγάζουνε σε συνεχή ροή από Εκείνο, για όλη την παρηγοριά που ως δωρεά δια Αυτού έστειλε στον άνθρωπο ο Κύριος ώστε μην νιώθει ορφανός σε έναν κόσμο ξένο, για όλα αυτά που δεν χωρούν στη λογική μα παίρνουμε

Μια προσευχή για εκείνους που υπάρχουν ως ψυχές… «πας ο θεωρών τον Υιόν και πιστεύων εις αυτόν έχει ζωήν αιώνιον, και αναστήσω αυτόν εγώ τη εσχάτη ημέρα» (Ιω. 6,40) erimitic