Επισυνάπτω ένα απόσπασμα επιστολής του π. Σεραφείμ Ρόουζ προς τους γονείς του, τον Ιούνιο του 1964:
“…Είναι αλήθεια ότι αυτή η γενιά είναι μπερδεμένη. Το μόνο πρόβλημα με μένα είναι ότι δεν είμαι μπερδεμένος και γνωρίζω πολύ καλά ποιο είναι το καθήκον του ανθρώπου: να λατρεύει το Θεό και τον Υιό Του και να προετοιμάζεται για τη ζωή στον επερχόμενο κόσμο, όχι να ζει άνετα κι ευτυχισμένα σ’ αυτόν τον κόσμο εκμεταλλευόμενος τον συνάνθρωπο του και ξεχνώντας το Θεό και τη Βασιλεία Του.
Αν ο Χριστός ερχόταν σήμερα σ’ αυτόν τον κόσμο, ξέρετε τι θα Του συνέβαινε; Θα Τον έκλειναν σε ψυχιατρείο και θα Τον υπέβαλαν σε ψυχοθεραπεία και το ίδιο θα έκαναν στους αγίους Του. Ο κόσμος θα Τον σταύρωνε σήμερα ακριβώς όπως το έπραξε πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, διότι ο κόσμος δεν έχει μάθει τίποτα πέρα από το να κατεργάζεται ακόμη δολιότερες μορφές υποκρισίας.
…. Λέμε ότι ζούμε σε χριστιανική κοινωνία, αλλά αυτό δεν ισχύει. Ζούμε σε μια κοινωνία πιο ειδωλολατρική και πιο εχθρική προς το Χριστό, από εκείνη στην οποία ο Ίδιος γεννήθηκε… οι άνθρωποι μισούν την αλήθεια και γι’ αυτό ευχαρίστως θα ξανασταύρωναν το Χριστό αν ερχόταν ανάμεσα τους.
Είμαι Χριστιανός και θα προσπαθήσω να είμαι ένας έντιμος Χριστιανός… Μπορώ μόνο να ακολουθήσω τη συνείδησή μου. Δεν μπορώ να κοροϊδέψω τον εαυτό μου. Ξέρω ότι κάνω το σωστό. Αν αυτό που κάνω μοιάζει ανόητο στα μάτια του κόσμου, μπορώ μόνο να απαντήσω με τα λόγια του αποστόλου Παύλου: όλη η σοφία αυτού του κόσμου, δεν είναι παρά μωρία στα μάτια του Θεού. Αυτό είναι κάτι που ξεχνάμε πολύ εύκολα… ”
Η ειλικρινής αυτή εξομολόγη ενός υπέροχου ανθρώπου θαρρείς πως περιγράφει την σημερινή πραγματικότητα. Η αποδόμηση κάθε υγιούς αξίας και αντικειμενικής πραγματικότητας, η ακύρωση του αυτονόητου και της λογικής, θυσιάζονται στον βωμό της θεοποίησης του αυτοπροσδιορισμού, της διαστροφής και κάθε νοσηρής προοδοπληξίας. Η κατάργηση καθιερωμένων κοινωνικών θεσμών, η συκοφάντηση και ο χλευασμός των υγιών προτύπων, ηρώων, Αγίων που ενδυναμώνουν την κοινωνικοπολιτισμική συνοχή, αντικαθίστανται από πλήθος ναρκισσιστικών και καταθλιπτικών διαταραγμένων προσωπικοτήτων του life style, η μίμηση των οποίων, απειλεί κυρίως τις ευαίσθητες νεότερες γενιές, είναι φαινόμενα που καλλιεργήθηκαν επιμελώς στη μεταπολεμική “προοδευτική” Αμερική – όπου και έζησε ο συντάκτης της επιστολής – και που εδώ και δεκαετίες προετοίμαζαν το έδαφος για την μεθοδική εισαγωγή τους στην Ελλάδα. Όσα ο π. Σεραφείμ Ροουζ επικρίνει, εύκολα τα διακρίνουμε σήμερα, με την επιβαλλόμενη εφαρμογή τους να εξυπηρετείται, από τις στρατευμένες υπηρεσίες προπαγάνδας των mainstream media, με τη μέθοδο της λογικής του παραλόγου, των τηλεοπτικών ιεροεξεταστικών μηχανισμών, την απόκρυψη, φίμωση και διαστρέβλωση της αλήθειας, την διάδοση του ψεύδους, την πόλωση των πολιτών και κυρίως την προκλητική νυχθημερόν απαξίωση στις βαθιά ριζωμένες πολιτισμικές παραδόσεις και αξίες μας. Η Ορθόδοξη πίστη και παράδοση είναι ο τελευταίος πυλώνας της εθνικής και πολιτισμικής μας ταυτότητας, ενώ παράλληλα αποτελεί το πιο αποτελεσματικό μας μέσο προστασίας αυτής, καθώς και της φυσικής και πνευματικής μας υπόστασης, τόσο σε ατομικό, όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Θα ήταν λοιπόν ευχής έργον, με αφορμή το απόσπασμα της ανωτέρω επίκαιρης επιστολής του Ιερομονάχου Σεραφείμ Ροουζ (†1982) – που αξίζει να ερευνήσετε περαιτέρω τις διορατικές προβλέψεις του για την δική μας εποχή – να μην εφησυχαζόμαστε στις καλπάζουσες εξελίξεις, ενθυμούμενοι ότι όσα συμβαίνουν μας καλούν ξεκάθαρα σε προσωπική και συλλογική πνευματική αφύπνιση και στην επιτακτική ανάγκη να χρησιμοποιήσουμε τα υπερόπλα που διαθέτουμε, δηλαδή την ασπίδα της Πίστεως και την μάχαιρα του Πνεύματος (Εφεσ. 6:11-18) ώστε να ανταπεξέλθουμε αποτελεσματικά στις επικείμενες προκλήσεις και κυρίως να μεταμορφώσουμε τον έσω άνθρωπο στο Θεανθρώπινο πρότυπο της Αιώνιας Βασιλείας Του.
