Υπάρχει μία επιγραφή στον τοίχο κάποιας Μονής του Αγίου Όρους που λέει:
“Να πεθάνεις προτού πεθάνεις για να μην πεθάνεις όταν πεθάνεις”. Τι να σημαίνει άραγε αυτό; Πρόκειται για κάποια στοχαστική υπερβολή ή αναδεικνύει μία αλήθεια που μας διαφεύγει; Σε τι είδους θάνατο αναφέρεται; Αν ανατρέξουμε στην Κ. Διαθήκη θα δούμε ότι πολύ συχνά το ίδιο μας λέει ο Αιώνιος Λόγος του Κυρίου, “όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του θα τη χάσει· όποιος όμως χάσει τη ζωή του εξαιτίας μου και εξαιτίας του ευαγγελίου, αυτός θα τη σώσει” (Ματθ. 16:25, Μαρκ. 8:36) και “Αλήθεια, αλήθεια σου λέγω, αν δεν γεννηθεί κανείς άνωθεν δεν μπορεί να δει την Βασιλείαν των Ουρανών” (Ιωαν. 3:3) αλλά και στις επιστολές του Παύλου συναντάμε ουκ ολίγες φορές την υψίστης σημασίας σταύρωση και θάνατο, ποιου άλλου από τον παλαιό ανθρώπο. Ιδού λοιπόν τι είναι αυτό που πρέπει να πεθάνει, είναι ο παλαιός άνθρωπος, ο παλαιός εαυτός. Ποιος όμως είναι ο παλαιός εαυτός; Δεν είναι άραγε αυτός ο εαυτός του οποίου το 95% διαμορφώθηκε ήδη την περίοδο, από την σύλληψη έως το 6-7 έτος της ηλικίας του ανθρώπου; Δεν είναι αυτός ο ψευδής εαυτός με το Εγώ του, το περιεχόμενο του οποίου αποτελείται από ένα συνονθύλευμα πεποιθήσεων και απόψεων, πληροφοριών, συνηθειών και συμπεριφορών, προσδοκιών και στόχων που προέρχονται από τους γονείς και το άμεσο περιβάλλον στο οποίο έχεις μεγαλώσει; Ένα περιεχόμενο δηλαδή που λειτουργεί όπως ακριβώς το software του η/υ, δηλαδή ένα προκαθορισμένο πρόγραμμα (program) επιλογών, αναγκών, επιθυμιών και στόχων ζωής που δεν έχεις ποτέ προλάβει να επιλέξεις κι ενώ νομίζεις ότι οι επιλογές της ζωής σου είναι δικές σου στην πραγματικότητα είναι αυτό το πρόγραμμα που χωρίς να το καταλαβαίνεις εκτελείς πιστά. Αυτό λοιπόν το πρόγραμμα (program) που ουσιαστικά αποτελεί την προσωπικότητά σου, καλείσαι κάποια στιγμή στην ζωή σου να το διαγράψεις (format), δηλαδή να το σταυρώσεις πάνω στον Σταυρό του Χριστού, όσο επώδυνο κι αν είναι – επώδυνο σαν αληθινός θάνατος – για να γνωρίσεις τον αληθινό εαυτό σου που κρύβεται πίσω από τον παλαιό και ψευδή, για να ελευθερωθείς από το γεμάτο πόνο πεπρωμένο σου που δεν διάλεξες και ν’ αναγεννηθείς (γεννηθείς άνωθεν) στη νέα κατάσταση ύπαρξης που σε καλεί ο Χριστός. Μία νέα πραγματικότητα με δυνατότητες που μάτι δεν είδε, αυτί δεν άκουσε και ανθρώπινος νους δεν συνέλαβε (Α’ Κορινθ. 2:9). Μέχρι αυτό να συμβεί, κάθε αλλαγή, κάθε βελτίωση αν δεν κοιτάζει προς αυτή την κατεύθυνση, τότε όχι μόνο δεν σε βοηθάει αλλά σε καθυστερεί κιόλας. Είναι ανάγκη λοιπόν να δεις καθαρά και να αναγνωρίσεις καλά αυτή την αλήθεια, να αρματωθείς με την πίστη την αγία, να οπλιστείς με την αδιάλειπτη προσευχή, να ζητήσεις την δύναμη του Πνεύματος του Αγίου και να όταν έλθει η καλή σου στιγμή να μη φοβηθείς τον εσωτερικό θάνατο που οδηγεί στην ζωή των τέκνων του Θεού. Διότι “όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του θα τη χάσει· όποιος όμως χάσει τη ζωή του εξαιτίας μου και εξαιτίας του ευαγγελίου, αυτός θα τη σώσει”…
