Μην περιμένεις απ’ τις θλίψεις ποτέ να απαλλαγείς, μέσα στου χρόνου το άπλωμα θα γίνουν ευλογίες.
Πολλές φορές μιλάμε για τη θλίψη ή εκ του ασφαλούς εκφράζουμε λόγια παρηγοριάς.
Το παρακάτω απόσπασμα προέρχεται από επιστολή του Μεγάλου Βασιλείου προς έναν φίλο του μοναχό και αποτελεί κλεφτή ματιά γύρω απ’ το πως σκέπτεται και αισθάνεται στην πράξη ένας Άγιος, όταν μια στεναχώρια έρχεται και τον συναντά.
«… Μα έλα εδώ κι ας σου είναι δύσκολο, για να με παρηγορήσεις ή για να με συμβουλεύσεις ή και για να είσαι κοντά, έτσι κι αλλιώς θα μου κάνει καλό και μόνο να σε δω. Και το σημαντικότερο; Να προσεύχεσαι, όσο μπορείς να προσεύχεσαι, για να μην βουλιάξουν και οι σκέψεις μου μέσα στην τρικυμία που με δέρνει. Να διατηρήσω σε κάθε περίσταση την διάθεση της ευχαριστίας προς τον Θεό. Να μην συναριθμηθώ με τους κακούς δούλους του Ευαγγελίου, που όταν ο Θεός τους φέρνει τα πράγματα καλά τον δοξολογούν κι όταν τους παιδαγωγεί με δυσκολίες δεν συμφωνούν. Αντίθετα, να ωφεληθώ κι από τις ίδιες τις δυσκολίες πιστεύοντας ακόμα περισσότερο σε Εκείνον, τώρα που το έχω μεγαλύτερη ανάγκη».
Μέγας Βασίλειος
erimitic