Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ζώντας στο Άγιο Όρος με μεγάλη άσκηση και αδιάλειπτη προσευχή είδε το εξής όραμα: όντας σε κατάσταση ελαφρύ ύπνου, είδε να κρατά στο χέρι του ένα δοχείο υπερχειλισμένο με γάλα. Σιγά-σιγά το γάλα μεταβλήθηκε σε κρασί το οποίο επίσης υπερχείλισε, κυλώντας στα χέρια και στα ρούχα του. Τότε εμφανίστηκε ένας λαμπρός νεανίας και τού είπε: «Γιατί δεν έδινες και σε άλλους να δοκιμάσουν αυτό το εξαίσιο ποτό το οποίο σπαταλάς τόσο απρόσεκτα; ή μήπως δεν γνωρίζεις ότι αυτό είναι δώρο της χάριτος του Θεού;». Ο Γρηγόριος τότε απάντησε: «Μα, εάν δεν υπάρχει κανένας στην εποχή μας ο οποίος να αισθάνεται την ανάγκη να πιει ένα τέτοιο ποτό, σε ποιόν να το δώσω;». Ο νεανίας αποφάνθηκε: «Είτε υπάρχουν λίγοι είτε περισσότεροι διψασμένοι γιά ένα τέτοιο ποτό, είσαι υποχρεωμένος να εκπληρώσεις το χρέος σου και να μην παραβλέπεις το δώρο του Θεού!».
Μετά από το όραμα αυτό ο άγιος Γρηγόριος άρχισε τη δράση του κηρύττοντας, νουθετώντας και διδάσκοντας τον κόσμο την ορθόδοξη πίστη και υπερασπιζόμενος τα δόγματα και την παράδοση έναντι των καινοφανών δυτικόφιλων διδασκαλιών. Και γι’ αυτό η Εκκλησία μας τον τιμά τόσο πολύ, ώστε του αφιέρωσε τη Β΄ Κυριακή των Νηστειών, η οποία θεωρείται ως προέκταση της Α΄ Κυριακής. Είναι δηλαδή η δεύτερη φορά που τιμάμε τη νίκη της Ορθοδοξίας, αυτή τη φορά στο πρόσωπο του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά.
Πέραν απ’ αυτό, όμως, ας προβληματιστούμε λίγο. Ο άγιος Γρηγόριος “γέμισε” όλο τον εαυτό του με τη Χάρη του Θεού μέσα από τους αγώνες, την άσκηση, τη νηστεία, την προσευχή και τη μελέτη. Και μετά αυτό που έδινε διδάσκοντας ήταν η υπερχείλιση, το ξεχείλισμα της καρδιάς του, που καιγόταν για το Χριστό! Δεν ήταν ξερά λόγια που γίνονταν κήρυγμα. Ήταν βίωμα και εμπειρία που γινόταν λόγοι!
Και αυτό έχει αξία. “Τα λόγια θα μείνουνε λόγια” λέει ένα τραγούδι. Και πράγματι! Τα ξύλινα λόγια δεν αγγίζουν ψυχές, δεν εγείρουν την κατάνυξη. Το βίωμα, όμως, μιλάει πιο δυνατά! Ακόμα και αν εκφράζεται με λίγα λόγια. “Ρητορικωτέρα ρημάτων δακρύων ροή” λέει το μοναχικό σχήμα. Δηλαδή ο πιο μεγάλος και καλός ρήτορας είναι τα δάκρυα της προσευχής, της κατανύξεως και της μετανοίας.
Αυτό έκανε και ο άγιος Γρηγόριος. Άφησε την ψυχή του να μιλήσει και να διδάξει. Τώρα, όμως, έχουμε γεμίσει με αυτόκλητους σωτήρες. Πολλές φορές και εμείς γινόμαστε έτσι! Θέλουμε να σώσουμε τους άλλους σαν να υπερέχουμε και να ξεχωρίζουμε. Αλλά αυτό που θα ωφελήσει τελικά είναι μόνο ο προσωπικός μας αγώνας και η θέλησή μας για τη δική μας σωτηρία. ο καθένας σώζει τον εαυτό του και αυτό είναι που στην τελική ωφελεί και την εκκλησία… η προσωπική πνευματική ζωή που βγάζει ένα ξεχείλισμα “αγώνα” και συνακόλουθης αγιότητας!
Και μην ξεχνάμε ότι ο άγιος Γρηγόριος, αυτός ο μεγάλος Ιεράρχης που φώτισε και φωτίζει τον κόσμο, προσευχόταν λέγοντας “Κύριε, φώτισόν μου τό σκότος”.
Νεότητα Μητροπόλεως Θήρας, Αμοργού και Νήσων
Ευχαριστούμε θερμά τη Νεότητα Μητροπόλεως Θήρας, Αμοργού και Νήσων που θέλησε να μοιραστεί το υπέροχο αυτό κείμενο με τους φίλους της σελίδας του Erimitic. Επίσης να υπογραμμίσουμε την αξιόλογη πνευματική της δράση, στα όμορφα αυτά νησιά της πατρίδος μας.
https://www.facebook.com/youththira