– Κείμενο – Φωτογραφία: Λυδία –
Αγάπα τον πλησίον σου, όπως τον εαυτό σου!
Για να αγαπήσεις όμως τον εαυτό σου, πρέπει να ακολουθήσεις ένα μοναχικό δρόμο. Η φώτιση έρχεται μετά από πολλή προσωπική δουλειά, όπου στόχος είναι να καθυποτάξει τα πάθη σου. Να ειρηνεύσει το μέσα σου. Να βιώσεις ένα είδος απάθειας, όταν γύρω σου όλα διαλύονται. Και όταν πια τίποτα δε θα σε σοκάρει, τίποτα δε θα χαλάει την ειρήνη μέσα σου, θα αγαπήσεις το συνάνθρωπο. Γιατί τότε θα ξέρεις πόσο δύσκολος είναι αυτός ο αγώνας και πόσο άξιο αγάπης είναι το κάθε άτομο που συναντάς και που δεν έχει ιδέα τι βρίσκεται πέρα της κοσμικής ζωής που ζει. Τότε βλέπεις σε κάθε άνθρωπο τη φλόγα που σιγοκαίει μέσα του, αλλά δε μπορεί να φουντώσει. Και τους λυπάσαι και τους αγαπάς. Πνευματικά μωρά σε ένα κόσμο κακίας και παθών!
Ωραίες είναι οι θεωρίες, μια χαρά τις γράφουμε…
Ας μας αξιώσει κάποτε ο Θεός να γίνουν και βίωμα… Αμήν.