Τα διάφορα συναξάρια των αγίων είναι κατάσπαρτα από εικόνες και διηγήσεις με ζώα. Η νηστεία κατά τον άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ, με το να κάνει το σώμα διαφανές και ανάλαφρο, το μεταθέτει στην αρχέγονη κατάσταση του Αδάμ και τα θηρία οσφραίνονται πάνω στον ασκητή την ευωδία του Αδάμ. Σε μια τέτοια διήγηση από τη «Θηβαϊδα του Βορρά» αναφέρεται ο Σ. Λυσίκατος στο άρθρο του οι Άγιοι και τα ζώα. Κάποιος επισκέφθηκε τον Όσιο Παύλο της Ομπνόρας, που ζούσε σε μια απρόσιτη περιοχή των Ρωσικών δασών. Όταν τον είδε, αντίκρυσε το εξής θέαμα: «Ένα πλήθος από πουλιά περικύκλωνε τον όσιο. Τα μικρότερα μάλιστα ανέβαιναν στους ώμους του και το κεφάλι του και αυτός τα έτρεφε με τα χέρια. Κοντά του ήταν μια αρκούδα που περίμενε την τροφή της. Αλεπούδες, κουνέλια και άλλα ζώα περιφέρονταν χωρίς έχθρα μεταξύ τους. Ήταν μια θαυμαστή εικόνα του πρωτόπλαστου αθώου Αδάμ στον κήπο της Εδέμ».
Ο Άγιος Μόδεστος, που μαζί με τον Άγιο Μάμα θεωρούνται οι προστάτες των ζώων, έγραψε μάλιστα και ειδική ευχή για τα ζώα «Ευχή εις κτήνη». Ο άγιος Μάμας, τρεφόταν από γάλα αγρίων ζώων, που τον επισκέπτονταν ομαδικά και καθημερινά και με πολλή αγάπη και οικειότητα του πρόσφεραν το γάλα τους. Όσο δε γάλα του περίσσευε το έκανε τυρί και το μοίραζε στους φτωχούς. Σημαντική είναι και η αναφορά του Αγίου Βλασίου, που ακόμα και τα ζώα αισθάνονταν ασφάλεια μαζί του και τα θηρία όταν τον πλησίαζαν ημέρωναν. Γι’ αυτό αξιώθηκε να θεωρηθεί ποιμενικός άγιος, προστάτης των ποιμένων, αλλά και «του λογικού και αλόγου ποιμνίου».
Οι σύχρονοι γέροντες παρουσιάζουν ακλόνητη τη μαρτυρία ότι ο άνθρωπος του Θεού, ό άνθρωπος μακριά από την αμαρτία και σε κοινωνία με το Θεό, βρίσκεται σε πλήρη αρμονία και αγάπη με τα ζώα.
(Από το περιοδικό Πεμπτουσία τ.13, Δρ. Αντρέας Χατζηχαμπής)