– Κείμενο ερημίτης –
Έπεσε τυχαία το μάτι μου σε ετούτη την εικόνα από το ξένο διαδίκτυο και λίγο κοντοστάθηκα σε αυτήν. Βέβαια το συνοδευτικό της σχόλιο, γραμμένο στην αγγλική, αναφέρει πως αν γνωρίζεις τον λόγο που ο φυλακισμένος επιλέγει το ψωμί έναντι της ελευθερίας του, τότε είσαι ένας φιλόσοφος, όμως είσαι πρωτίστως Χριστιανός Ορθόδοξος θα έλεγα εγώ, μιας και ανάλογη συμπεριφορά του πλήθους έχει καταγραφεί ήδη στο Ευαγγέλιο και ειδικά στο στιγμιότυπο του πολλαπλασιασμού των άρτων και των ψαριών, όπου το πλήθος την επόμενη, ευθέως ζητάει ψωμί από τον Ιησού και τελικώς αποχωρεί απογοητευμένο, όπως μπορεί να διαβάσει κανείς στο 6ο κεφάλαιο του Κατά Ιωάννη.
Το έχει περιγράψει άλλωστε αριστοτεχνικά και ο μεγάλος Ορθόδοξος Διανοητής και Λογοτέχνης Φιόντορ Ντοστογιέφσκι στο έργο του “Αδελφοί Καραμάζοφ”:
“Θέλεις να πας στον κόσμο και πηγαίνεις μ’ αδειανά τα χέρια, με κάποια υπόσχεση ελευθερίας που οι άνθρωποι με την ηλιθιότητά τους και με την έμφυτή τους διαφθορά δεν μπορούν ούτε καν να την κατανοήσουν, που τη φοβούνται και τη σκιάζονται γιατί τίποτα και ποτέ δεν υπήρξε για τον άνθρωπο και την ανθρώπινη κοινωνία πιο αφόρητο απ’ την ελευθερία! Ενώ, βλέπεις αυτές τις πέτρες μέσα σε τούτη τη γυμνή πυραχτωμένη έρημο;
Κάνε τες ψωμιά κι η ανθρωπότητα θα τρέξει πίσω Σου σαν κοπάδι, γεμάτη ευγνωμοσύνη κι υπακοή…”
Σκέφτομαι… όλες οι επιλογές μας, το τί παρακολουθούμε στην τηλεόραση, το πώς ψηφίζουμε, το τί καταναλώνουμε γενικότερα, κύκλος είναι όλα τους. Όλα συνδέονται μεταξύ τους…
Το παράδοξο της υπόθεσης είναι πως αν επιλέξεις το ψωμί δεν θα ‘σαι ποτέ χορτάτος. Ενώ ταυτόχρονα άμα δεν επιλέξεις το κλειδί, ποτέ σου δεν κατάλαβες πώς βρίσκεσαι μέσα σε φυλακή.