– Κείμενο: ερημίτης –
Έτσι γυμνή θα έμοιαζε τώρα η αλήθεια μετά από αναμνήσεις παλιών καλοκαιριών, εκείνων με τα γέλια, το φαγητό στην αμμουδιά, μέσα στις Polaroid, με τον μπαμπά, με την μαμά όπου ποζάρουνε με τα παλιομοδίτικα μαγιό, με συγγενείς, με εσένα που είχες μάτια καθαρά.
Το κύμα τώρα σκάει στην παραλία μονάχο, βρέχει και ότι έχεις. Κάποιος νησιώτης θα σταθεί να βλέπει στον ορίζοντα το τελευταίο γεμάτο πλοίο που έφυγε με παραθεριστές. Κάποιος στο τελευταίο πλοίο πρόκειται την παραλία όπου αχνοφαίνεται σύντομα να ξεχάσει. Κάποιος ιερωμένος θα βρει την ευκαιρία τώρα σε αυτήν την ερημιά και μακριά από βλέμματα να δροσιστεί λίγο στη θάλασσα που το ‘χε επιθυμία για μια μόνο φορά. Δυο νεαροί ερωτευμένοι κατά το δειλινό εκεί θα σχεδιάσουν μια ζωή μα κάποιους μήνες πιο μετά, άσχημα θα χωρίσουν.
Μια παραλία ερημική είναι ένα κομμάτι σου. Φαντάστηκες ποτέ πως σε κατάπιε κύμα ενώ είσαι στη στεριά;
Πέταξε όλα σου τα άχρηστα, κρατήσου από ένα κύμα, εδώ και ώρα δεν μιλώ απλά για παραθερισμό, αλλά για μια συνάντηση και κόντρα στο ρεύμα ασκητισμό.