– Κείμενο: ερημίτης –
Πρίν από αρκετές δεκαετίες, ένα πρωί, η τότε υπέργηρη προγιαγιά μου, παρατηρούσε τον γαμπρό της με την κόρη της, να κουβαλάνε και να τοποθετούν προσεκτικά ένα παράξενο λευκό ντουλάπι.
Επρόκειτο για ψυγείο και ήταν το πρώτο που είχε έρθει στο χωριό. Μπήκε στην πρίζα και κάποιες ώρες αργότερα η κόρη της πήρε στο χέρι λίγο τριμμένο πάγο και τον τοποθέτησε στην παλάμη της γιαγιάς. Εκείνη σάστισε κι εκείνο που βρήκε να πει ήταν: “Μωρέ… για δείτε εδώ… χιόνι μέσα στο σπίτι…”
Πράγματα που αλλάζουν και ήρθανε κι άλλα χιόνια, όταν πράγματα για τα οποία μιλούσε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός για παράδειγμα, στους απλούς χωρικούς του καιρού του όπως δορυφορικές κεραίες και τηλέφωνα κι ένα σωρό παράξενα, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και επαληθευτήκαν.
Έτσι και στους καιρούς μας. Προφητείες, συνωμοσιολογίες, σήμερα όλα εδώ.
Επέλεξα μία διαδεδομένη πρόταση η οποία αναφέρει: “Στο μέλλον επίκειται μία παγκόσμια διακυβέρνηση, η οποία θα ασκεί απόλυτο έλεγχο στους πολίτες σε μια κοινωνία απογυμνωμένη από εθνική, θρησκευτική συνείδηση κλπ οι οποίοι θα φέρουν το “χάραγμα” επάνω στο πετσί τους και τα σημάδια θα προμηνύουν την έλευση του αντίχριστου πριν από την Δευτέρα Παρουσία”.
Θα κάνω κάποιες σκέψεις.
Οι παλαιότεροι από εμάς θυμόμαστε το ραδιενεργό ατύχημα του Τσερνόμπιλ. Οι πληροφορίες και οι οδηγίες προστασίας τότε ήταν συγκεχυμένες και ποικίλλαν από χώρα σε χώρα. Ένας ρεπόρτερ της εποχής θυμόταν τότε ότι προσπαθούσε με ξένους συναδέλφους του να συνθέσουν τα κομμάτια του παζλ. Εκείνη η εποχή πέρασε ανεπιστρεπτί. Στο αντίστοιχο θέμα των καιρών μας, παρατηρούμε πως ένας και μόνο Παγκόσμιος Οργανισμός δίνει κατευθύνσεις στις κυβερνήσεις, μετά από εκεί στα ΜΜΕ και από εκεί σε εμάς με την μέθοδο της αυθυποβολής συχνά και όχι της πειθούς, ενώ έχει σχεδόν απαγορευτεί η οποιαδήποτε διαφορετική αναφορά ή στην καλύτερη περίπτωση έχει εκ των προτέρων περιθωριοποιηθεί. Ακόμη και τώρα που γράφω αυτές τις σειρές, δεν σας κρύβω πως έχω το αίσθημα ότι κινούμαι στις παρυφές της “νομιμότητας”.
Δεν είναι μόνο το θέμα των καιρών μας. Υπάρχει διάχυτη η αίσθηση πως ένα κέντρο εξουσίας έχει μια δεδομένη στάση επάνω σε θρησκευτικές παραδόσεις, επάνω στην ανάγνωση της ιστορίας κλπ.
Λένε: “το Δόγμα Κίσινγκερ” σύμφωνα με το οποίο υποτίθεται πρέπει ο Έλληνας να ξεχάσει όλες τις παραδόσεις όπου τον σηματοδοτούν. Αλήθεια; Ψέμμα; Ειπώθηκε; Εμένα προσωπικά δεν με απασχολεί. Βλέπω όμως ότι συμβαίνει πρακτικά. Αυτό με απασχολεί.
Επίσης, αν θεωρητικά αυτό το “Παγκόσμιο Κέντρο” ενδιαφερόταν γύρω από το άτομο μου, θα μπορούσε μέσα σε λίγα λεπτά να συλλέξει πληροφορίες όπως: μέρη που επισκέφτηκα, συνομιλίες που είχα, πράγματα που αγόρασα, το πεδίο ενδιαφερόντων μου, ζωντανή εικόνα και ήχο δια μέσου του κινητού μου τηλεφώνου, κάμερες, GPS, δορυφόροι… δεν ξέρω αν μου έμεινε κάτι το ιδιωτικό… Δεν ξέρω αν έχει τόση μεγάλη σημασία το να μιλήσουμε για το “χάραγμα”… Ναι, θα ήτανε σίγουρα πιο “πρακτικό” για εκείνους, όλη η πληροφορία αυτή με ένα και μόνο scanning μέσα από το πετσί μας… όμως στο σήμερα και στο εδώ μας έμεινε κάτι ιδιωτικό; Πολλά τα “scanning” σήμερα, το ίδιο αποτέλεσμα επί της ουσίας αν το καλοσκεφτείς.
Έχω την ανάγκη εδώ να διευκρινίσω ότι τα γραφόμενα μου δεν είναι “συνωμοσιολογίες” διότι δεν λέω ότι αυτά τα πράγματα θα συμβούν. Λέω ότι συνέβησαν ήδη.
Δεν λέω ότι “ένας γνωστός μιας φίλης μου, είχε πληροφορίες”. Λέω για πράγματα που είναι ολοφάνερα εμπρός μας.
Το “1984”, “Η φάρμα των ζώων” δεν προσφέρονται για περαιτέρω συνωμοσιολογία, διότι είναι βιβλία τα οποία ήδη επαληθεύτηκαν δεκαετίες πρίν στην τότε Σοβιετική Ένωση, για εκείνη γράφτηκαν άλλωστε, αν και βέβαια ίσως και να πηγαίνουμε σαν κοινωνία σε έναν “μοντέρνο φουτουριστικού τύπου σταλινικό κομμουνισμό” και να τα ξαναχρειαστούμε.
Ταπεινή μου γνώμη είναι πως ζούμε στον εξορθολογισμό της συνωμοσιολογίας, στην αλήθεια των Αποκαλύψεων, στο πάντρεμα ρεαλισμού και φαντασίας και θέλω να κλείσω λέγοντας κάτι ακόμα:
Αν πάρει κάποιος τις Δέκα Εντολές, την Επί του Όρους Ομιλία και τα αντιστρέψει βγαίνει ο άνθρωπος του σήμερα, ο “αντί” του Χριστού. Αν παραθέσουμε σημειολογικά και την απαξιωτική έκφραση “με τον Σταυρό στο χέρι” για παράδειγμα και συνοψίσουμε με το ότι στο τέλος της ημέρας έχουμε ήσυχη συνείδηση και την πεποίθηση πως είμαστε και καλοί άνθρωποι από πάνω τότε δεν βλέπω την “έλευση του αντίχριστου” σαν κάτι μελλοντικό. Είναι κι αυτή μαζί μας. Και φυσικά από μια τέτοια “ζύμη” θα βγεί τέτοιος ηγέτης.
Όσο για την Δευτέρα Παρουσία, με βάση την επιστήμη σύσσωμη, κάποτε θα συμβεί το τέλος αυτού του κόσμου και η αταξία που θα προκύψει στα ουράνια τα σώματα και επάνω εδώ στη Γη, μάλλον συμπίπτουν με όσα περιγράφονται στην Αποκάλυψη κωδικοποιημένα.
Η αντικειμενική μας, σημερινή πραγματικότητα μια συνωμοσιολογία που “βγήκε”… έστω και κατά λάθος; Προφητείες απόλυτα στοχευμένες που αδιόρατα ήδη είναι αγκαλιά μαζί μας;
Ίσως μία κρυάδα στην παλάμη μας όπως της προγιαγιάς μου και η συνειδητοποίηση ότι το χιόνι έφθασε μες στο σπίτι…
Εγρήγορση και μην σκας. Υπάρχει και Θεός, η υπέρτατη Αλήθεια.