Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος
Ένα πράγμα το οποίο επιτυγχάνεται στην πνευματική ζωή και ιδιαίτερα στη μοναχική πολιτεία είναι η εντόπιση των παθών.
Ενώ νομίζει κανείς ότι όταν πάμε στο μοναστήρι θα γίνουμε “άγγελοι”, βλέπουμε ότι όταν πάμε στο μοναστήρι, όλα τα πάθη τα οποία περιγράφονται στα Πατερικα κείμενα, όλα εμφανίζονται.
Θυμάμαι μια φορά ένας δόκιμος μοναχός που μου έλεγε: “Μα τι έπαθα; στον κόσμο ήμουν άγιος άνθρωπος και μόλις μπήκα στο μοναστήρι όλα τα πάθη βγήκαν στη φόρα…”
Και δεν συμβαίνει βέβαια μόνο σε όποιον πάει σε μοναστήρι, συμβαίνει στον οποιονδήποτε αρχίζει να αγωνίζεται πνευματικά. Βλέπει μέσα του παράξενα πάθη, αλλόκοτα πράγματα, αλλόκοτες κινήσεις, λογισμούς…
Ενέργειες δηλαδή που ούτε ο ίδιος δεν μπορεί καλά – καλά να τις εξηγήσει και όλα αυτά αναδύονται μέσα από τον κόσμο τον εσωτερικό.
Αυτό βέβαια είναι πολύ ωφέλιμο γιατί αναδυόμενα όλα αυτά, εντοπίζονται και θεραπεύονται, φτάνει όμως ο άνθρωπος να έχει την διάθεση και την βοήθεια από πνευματικό η οποία επιβάλλεται προκειμένου να λάβει τη δύναμη να προχωρήσει εις τη θεραπεία των παθών του.