Με αφορμή την ανακομιδή των Ιερών λειψάνων του Αγίου Νεκταρίου στις 3 Σεπτεμβρίου αλλά και το μαρτυρικό τέλος του Εθνομάρτυρα Αγίου Χρυσοστόμου, τέτοια εποχή, το 1922, αναπολήσαμε τη Ρωμιοσύνη όπου δρούσε και αναπτυσσόταν πέρα από κάθε σύνορο, καθώς και την εφαρμοσμένη Ορθοδοξία σε πρακτικό επίπεδο τόσο στις ερημίες όσο και στις μεγαλουπόλεις.
Κοινά σημεία των δύο σύγχρονων Αγίων, όπου είχανε ανταλλάξει μεταξύ τους και κάποιες επιστολές, ήταν η συνδρομή τους -του καθενός απ’ τη μεριά του- υπέρ του Μακεδονικού αγώνα αλλά και η παράδοση του εαυτού τους στον συνάνθρωπο και πάνω απ’ όλα στο θέλημα του Θεού.
Ο Άγιος Νεκτάριος από τη μία, υπέμεινε αγόγγυστα μέσα σε βάθος δεκαετιών την κατασυκοφάντηση η οποία ήταν επώδυνη -σε πολλαπλά επίπεδα- και πάντοτε διαχωρίζοντας το πρόσωπο από την αμαρτία και από την άλλη ο Άγιος Χρυσόστομος, όπου υπό τις πλέον βάρβαρες συνθήκες και μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας, κλήθηκε αυτός να πάρει γρήγορες αποφάσεις, μένοντας βέβαια εθελοντικά στο πλάι των Σμυρνιών, εκεί, μέσα στην κόλαση των ημερών εκείνων και ευλογώντας μάλιστα τον οργισμένο όχλο την ώρα όπου τον κατακρεουργούσε.
Απόψε αναπολήσαμε δύο ανθρώπους σύμβολα πέρα από κάθε σύνορο αλλά και την Ορθοδοξία στην πράξη.
Στην Αίγινα του 1961 μας μεταφέρει το παρακάτω βίντεο. Τα ασπρόμαυρα του πλάνα, μας δείχνουν κάτι από το εορταστικό κλίμα και από τις εκδηλώσεις, με αφορμή την τότε αγιοκατάταξη του Αγίου Νεκταρίου, που έλαβαν χώρα στο νησί εκείνη τη χρονιά.
Ανακήρυξη Αγίου Νεκταρίου – Αίγινα, 5 Νοεμβρίου 1961
erimitic