– Κείμενο: ερημίτης –
Είναι οι στίχοι από τον ύμνο των Αγγέλων κατά τη νύχτα της Θείας Γέννησης. Αποτελεί ωστόσο για πάρα πολλούς ανθρώπους, μια παρανόηση το μήνυμα το οποίο μεταφέρει.
Εύκολα παρατηρούμε πως η περίφημη παγκόσμια ειρήνη ποτέ δεν ήρθε για να μείνει στον κόσμο μας ολοκληρωτικά. Αποτελούσε τότε και συνεχίζει να ‘ναι μία μεγάλη ουτοπία.
Άρα τί εννοούσανε οι Άγγελοι; “Έπεσαν έξω” στις προβλέψεις τους ή απλά και μόνο εξέφρασαν μία κοινότυπη ευχή;
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα έρχεται από τους Πατέρες της Ορθοδοξίας, οι οποίοι έρχονται για να μας υπενθυμίσουν ότι στην Πίστη μας αδυνατούμε να αποδεχτούμε “αδέσποτες” έννοιες και ιδεολογίες.
Η έννοια της ελευθερίας για παράδειγμα στην ύψιστη μορφή της μπορεί να βιωθεί μονάχα υπό το πρίσμα της εν Χριστώ ελευθερίας που καταργεί τον θάνατο… εκεί όπου κανείς δεν δύναται να σου περιορίσει κάτι μιας και είσαι ελεύθερος απ’ τα δεσμά του κόσμου. Η Θεωμένη ελευθερία όπως την βίωσαν οι Μάρτυρες και της ερήμου οι Ασκητές.
Αν πούμε για την Αγάπη… θα μιλήσουμε για την απόλυτη Αγάπη του Θεού που έγινε άνθρωπος και που παρέδωσε την Θεότητα Του επάνω σε έναν Σταυρό.
Θα πούμε για την ασύλληπτα εκστατική στιγμή που θα αντιμετωπίσεις τον συνάνθρωπο όχι απλά σαν να τον αγαπάς, μα λες κι απέναντι σου έχεις τον Χριστό σε μία εταίρα Του μορφή.
Επίσης τί να πούμε εμείς μπροστά στην Αναστάσιμη χαρά;
Η περίφημη ειρήνη μέσα από τα ολόγλυκα, ποιητικά στόματα των Αγγέλων, αφορούσε και αφορά την ειρήνη μέσα μας, φυσικά. Την ειρήνη με τον έσω άνθρωπο και την εύρεση της Βασιλείας του Θεού όπου έτσι κι αλλιώς “εντός υμών εστί”. (Λουκ. 17,21)
Πώς θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά; Και πώς μπορεί να έχει πραγματική ειρήνη μία κοινωνία χωρίς αυτή τη σύνδεση την εσωτερική;
Εξάλλου ήταν σαφέστατος ο Χριστός:
“Μη νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γην• ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν”». (Ματθ. 10, 34)
Εκείνο που ‘ναι “πρόκληση” κι είναι συνάμα και συναρπαστικό, είναι ότι αυτή η ειρήνη… ναι, είναι πράγμα δύσκολο όμως δεν είναι σαν την “άλλη” πράγμα ουτοπικό.
Ειρήνην αφίημι υμίν, ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν• ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν. μη ταρασσέσθω υμών η καρδία μηδέ δειλιάτω” (Ιωάννης 14/ιδ: 27).