– Κείμενο: Σου-ρεαλίστρια –
Εγκλωβισμένη μέσα σε λαβύρινθο, τριγυρνώντας σε σκοτεινούς διαδρόμους και όλο πέφτω σε αδιέξοδο. Προσπαθώ να βρω την μια και μοναδική διέξοδο αλλά αδυνατώ να προσανατολιστώ. Έτσι είναι το κεφάλι μου αυτή τη στιγμή… ένας αβυσσαλέος λαβύρινθος.
Υπάρχουν στιγμές που απλά λες, κουράστηκα… θέλω να το κάνει κάποιος άλλος! Δεν μπορώ… θέλω να το κάνει κάποιος άλλος! Και μονολογείς στο κενό γιατί δεν υπάρχει κανείς να σε ακούσει.
Νοιώθεις σαν τον Άτλαντα που ενώ ήταν ο ισχυρότερος Τιτάνας, κατά την μυθολογία, τιμωρήθηκε να φέρει αιωνίως στην πλάτη του τον Ουράνιο Θόλο. Να υπομένει και να σηκώνει όλο αυτό το βάρος για πάντα.
Πίεση, άγχος, εξάντληση… το μόνο που ακούς είναι τα ουρλιαχτά μέσα στο κεφάλι σου, γιατί αν τα βγάλεις προς τα έξω οι άλλοι θα τρομάξουν και θα σε περάσουν για ψυχοπαθή. Αλλά δεν είσαι… μάλλον! Είσαι απλά κουρασμένος, θες βοήθεια αλλά δεν τη ζητάς ή δεν υπάρχει καν κάποιος να την ζητήσεις, θες λίγο χρόνο να ηρεμήσεις άλλα δεν τον έχεις, όσες ασκήσεις ηρεμίας και να κάνεις πέφτουν στο κενό γιατί δεν σου λύνουν πρακτικά το πρόβλημα απλά προσωρινά σε ηρεμούν για να προσπαθήσεις άλλη μια φορά… μην τα παρατάς, το παίρνεις απόφαση… δεν υπάρχει κάποιος άλλος, μόνο εσύ μπορείς. Πάρε βαθιά ανάσα και σήκω πάλι. Μπορείς και μόνος σου απλά έχεις κουραστεί… και είναι φυσιολογικό.
Αφήνω τον “μίτο της Αριάδνης” να κυλίσει απαλά στο χέρι μου, καθώς με κατευθύνει μέσα στους αχανείς διαδρόμους. Χωρίς αυτόν, απλά συνεχίζεις να στριφογυρνάς χαμένος μέσα στον λαβύρινθο. Επικεντρώνομαι στο σημείο αναφοράς μου, στον δικό μου “μίτο”. Είτε είναι ένα όνειρό σου, ένας στόχος, κάποιος που αγαπάς, η πίστη, μόλις εστιάσεις εκεί, στο σημείο αναφοράς σου, θα σε βοηθήσει να βρεις την ελπίδα και την δύναμη για να μπορείς να δραπετεύεις συνεχώς… ώσπου αναγκαστικά πάλι να επιστρέφεις.
Γιατί όπως είπε και ο Joseph Addison: Τα τρία θεμέλια της ευτυχίας σ’αυτήν τη ζωή είναι: κάτι να κάνεις, κάτι να αγαπάς, κάτι να ελπίζεις.