– Κείμενο: Σου-ρεαλίστρια –
Ξυπνάς και εσύ κάθε πρωί μέσα στη μαυρίλα;;
Κάπου ανάμεσα στα…. οικονομικά προβλήματα, η δουλειά πάει κατά διαόλου, με πιέζουν οι υποχρεώσεις, γκρινιάζει η γυναίκα, αδιαφορεί ο άντρας, με πρήζουν τα παιδιά, ο τάδε μου φέρθηκε άσχημα, άπονη ζωή μας πέταξες στου δρόμου την άκρη με μια μάσκα ιατρική… και γενικά ζω ένα δράμα;;
Και κάπου εκεί… που θα σκάσεις δεν πάει άλλο ή θα αποτρελαθείς ή θα αρρωστήσεις, γυρνάει ο διακόπτης και λες στοπ! Πάρε μια ανάσα… εισπνοή-εκπνοή και μέτρα μέχρι το δέκα!
Η αλήθεια όντως είναι όλα αυτά τα παραπάνω, αλλά υπάρχει και το παραμύθι…
Κάνε ένα διάλειμμα από την μαυρίλα και απόλαυσε τις μικρές καθημερινές όμορφες στιγμές. Χαμογέλα ακόμα και όταν όλα πάνε στραβά.
Δεν θα επιβιώσουμε αλλιώς.
Λέω με αυστηρό ύφος και μαλώνω τον εαυτό μου…
Αφήνω το δράμα μου και κατεβαίνω από την σκηνή η drama queen…δεν θα το πάρω το Oscar!
Φύγε από το κακό μέρος που έχει πάει το μυαλό. Σταμάτα να μιζεριάζεις όλη την ώρα, σταμάτα να γκρινιάζεις με το παραμικρό. Βρες κάτι όμορφο, έστω και μικρό κάθε φορά και γράπωσέ το μην το χάσεις πριν προλάβεις να το ευχαριστηθείς, για να σε ηρεμήσει. Προσπάθησε να χαίρεσαι με όσα έχεις και μην γκρινιάζεις για όσα δεν έχεις. Κοίτα γύρω σου, νοιάξου για τον διπλανό σου, πες μια καλή κουβέντα κάνε κάτι καλό για κάποιον και εσύ θα αισθανθείς δυο φορές καλύτερα από εκείνον.
Ναι σε σένα τα λέω μην κάνεις την ανήξερη… ο καθρέφτης είναι σκληρός και λέει πάντα τη αλήθεια, κοιτάζοντας επικριτικά.
Γιατί όπως είπε και ο che Guevara: Δεν θέλω τα μεγάλα πράγματα απ’ τη ζωή αλλά εκείνα τα μικρά που κάνουν τη ζωή μεγάλη.
Υ.Γ. Αλλά υπάρχουν και εκείνες οι μέρες…ξέρεις εσύ και ξέρω και εγώ. Που ότι και να κάνεις δεν γλυτώνεις σε τραβάει κάτω. Εκεί απλά περιμένεις… πάρε τον χρόνο σου, μέρα είναι θα περάσει.