Έχεις άραγε ποτέ σκεφτεί ότι ένα από τα μεγαλύτερα αγκάθια του πόνου σου, είναι ότι συγκρίνεις τον εαυτό σου με άλλους ανθρώπους;
Αν σου φαίνεται αμελητέο πρόβλημα είναι γιατί δεν έχεις ποτέ εξετάσει διεξοδικά πόσο πολύ και σε ποιους τομείς επεκτείνεται, τόσο μέσα σου, όσο κι έξω σου.
Όταν συγκρίνεις τον εαυτό σου με τον άλλον, αναγκαστικά γίνεσαι ανταγωνιστικός στους άλλους.
Βλέπεις ανταγωνιστικά τον διπλανό σου, προσθέτοντάς σου τώρα την κατάκριση, αξιολογώντας και χαρακτηρίζοντας παντοιοτρόπως, κάθε νέο “ανταγωνιστή” σου. Επιπλέον, σε κατακλύζουν συναισθήματα ζηλοτυπίας που οδηγούν στην ζηλοφθονία κι ενώ μπορεί να θεωρείς ότι αγαπάς τους πάντες, καλλιεργείς μέσα σου σκέψεις φθόνου που μεταλλάσσονται σε μνησικακία.
Στο πεδίο των κοινωνικών σου σχέσεων, χωρίς ίσως να το καταλαβαίνεις, διατηρείς περισσότερο επιφανειακές σχέσεις, αφού μπορεί να μην έχεις πρόβλημα στην επικοινωνία, όμως δυσκολεύεσαι να κοινωνήσεις με τον άλλον, να σχετιστείς σε βάθος και να μοιραστείς την αθωότητα των ωραιότερων ανθρώπινων συναισθημάτων, όπως είναι η ανιδιοτελής αγάπη, να νοιάζεσαι και να σε νοιάζονται, να εκφράσεις και να γευτείς την φροντίδα κλπ.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να θεωρείς ότι όλοι οι άλλοι έχουν πρόβλημα, είναι σκληροί και αδιάφοροι (με όρους όπως “άδικη κοινωνία”, το “απάνθρωπο σύστημα” κλπ) και ότι κανείς δεν νοιάζεται για εσένα.
Πράγμα που δεν είναι αλήθεια.
Ακολούθως, αναπτύσσεις περεταίρω πεποιθήσεις αυτοαμφισβήτησης και χαμηλής αυτοεκτίμησης.
Και λέω περεταίρω διότι αυτές οι πεποιθήσεις προυπάρχουν, είναι δηλαδή οι βασικές αιτίες που σε οδήγησαν εξαρχής στην σύγκριση, μόνο που τώρα ανατροφοδοτούν έναν ατελείωτο φαύλο κύκλο διεστραμμένης εικόνας της πραγματικότητάς σου.
Το γεγονός αυτό, άλλους ανθρώπους τους κατευθύνει σε μία εσωστρεφή ζωή, με γενναίες δόσεις μοναχικότητας, κι άλλους τους οδηγεί σε δραστηριότητες μέσα από τις οποίες φιλοδοξούν να βρίσκονται σε θέσεις που μπορούν να ελέγχουν, να επιβάλλονται ή και να εξουσιάζουν τους συνανθρώπους τους.
Όσον αφορά στη μοναχικότητα, η διαφορά μεταξύ υγιούς και νοσηρής μοναχικότητας δεν έγκειται στην επιλογή ή μη αυτής, όπως πολλοί διατείνονται, αλλά στο να μπορείς να έχεις σχέσεις αληθινές, σχέσεις αλληλοπεριχώρησης, χάριν των οποίων η επιλεκτική μοναχικότητα λειτουργεί ως μέθοδος εξασφάλισης κι εξέλιξης αυτών.
Οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων δεν είναι απλά ένας τομέας της ζωής αλλά η ίδια η ζωή. Εσύ είσαι οι άλλοι και ο άλλοι είσαι εσύ, κι αν θέλεις να γνωρίσεις τον εαυτό σου, την ζωή και το Μέγα Μυστήριο που την περιβάλλει, υπάρχει μόνον ένας αξιόπιστος τρόπος•
το άνοιγμα της καρδιάς σου στη μοναδικότητα της άλλης καρδιάς, μέσω της οποίας
θα σου αποκαλυφθεί
ο Δημιουργός των καρδιών,
ο Μόνος που μπορεί να σου παράσχει την ανάπαυση που απεγνωσμένα αναζητά κάθε καρδιά και να σε οδηγήσει
στην γη της επαγγελίας,
που δεν είν’ άλλη από μία,
παραδομένη σ’ Εκείνον, καρδιά. ♥
