Υπάρχει ημέρα που σου φαίνεται άδεια. Ίσως και λίγο βαριά. Άλλοτε ασήκωτη, σκληρή, επώδυνη. Άλλοτε απλά βαρετή, πληκτική, χωρίς νόημα. Τι επιλογές έχεις εκείνη την ημέρα; Εν πρώτοις, προσπάθησε να διαπιστώσεις του λόγου το αληθές, ότι δηλαδή πράγματι η ημέρα εκείνη ξεκίνησε με τα εν λόγω χαρακτηριστικά και παρέμεινε έτσι δίχως δείγματα αλλαγής. Διότι σε άλλες παρόμοιες περιπτώσεις δεν είναι η ημέρα σου στραβή αλλά το ξεκίνημά της. Και είναι τόσο εύκολο να αλλάξει, όσο ένα “σε μισώ” την στιγμή της έντασης, εκτονώθηκε και ακολουθείται από ένα παθιασμένο “σ’ αγαπώ – είσαι η ζωή μου”. Αφού λοιπόν το ξεκαθάρισες αυτό μέσα σου, έλα τώρα στις επιλογές που εναπομένουν. Τι πιστεύεις ότι θα μπορούσες να κάνεις την πιο καμμένη σου ημέρα; Άλλοι επιδίδονται σ’ έναν μαραθώνιο ύπνου. Άλλοι σε ολοήμερη προβολή τηλεοπτικών σειρών και ταινιών. Πρόκειται για τις πιο ανώδυνες, ίσως κι ευχάριστες, επιλογές. Συνήθως όμως, οι πιο ανασφαλείς χαρακτήρες – ποιος δεν είναι ανασφαλής τη σήμερον; – επιδίδονται αχαλίνωτα στις πιο αυτοκαταστροφικές δραστηριότητες. Υπερβολικά πολύ ποτό ή ό,τι άλλο πίνεται, ακραία βίτσια, εριστικές συναναστροφές με κοινό παρονομαστή μία ατελείωτη γρουσουζομίρλατη αυτομεμψία, με γερές δόσεις καταστροφολογικής αυτοαμφισβητήσεως και συνεχής υπενθύμιση κάθε αρχέγονου ψυχοσυναισθηματικού συνδρόμου. Οι επιλογές που έχεις είναι πιο απλές απ’ όσο φαντάζεσαι. Αν δεν μπορείς να κάνεις έναν περίπατο στο πλησιέστερο πάρκο, δοκίμασε να γράψεις τις σκέψεις σου, τι αισθάνεσαι και τι προτείνεις ως λύση, με γνώμονα όμως ένα γενικότερο καλό, μία συνολικότερη οπτική, ένα άνοιγμα από το μονότονο και περιορισμένο “εγώ” σου, στο ευκοινώνητο και πολλά υποσχόμενο “εμείς”, στη μεγαλύτερη εικόνα που μας χωράει όλους. Διότι η αιτία σε κάθε αρνητική σου διάθεση είναι πάντοτε το στρίμωγμα της συλλογικής κι ατέρμονης ψυχής σου, στο στενό κελί του “εγώ” σου. Βρες τρόπους λοιπόν, να βγεις απ’το” εγώ” σου και κέρδισε τη μέρα σου!
