Καθώς ο άνθρωπος ενώνει τις τελείες όλων των θεμάτων της ζωής, αρχίζει και βλέπει τη μεγάλη εικόνα, ότι όλα μα όλα όσα συμβαίνουν, εξυπηρετούν και υπάρχουν από τον Θεό Πατέρα, διά του Υιού και Λόγου, έκ τού Αγίου Πνεύματος, ώστε να θεραπεύσει τον άνθρωπο, μεταμορφώνοντάς τον στην ολοκλήρωση του καθ’ ομοίωσιν. Κάθε δραστηριότητα της ημέρας, κάθε όνειρο και στόχος του ανθρώπου, είτε το αντιλαμβάνεται, είτε όχι, διέρχεται το Σχέδιο του Δημιουργού του, να γίνει δηλαδή Θεάνθρωπος στο πρότυπο του Χριστού και πάσαν η κτίσις και τα εν αυτής να γίνουν όλα Ένα – ίνα ώσι εν (Ιωαν. 17:11), στη Νέα Κτίσιν (Β’ Κορινθ. 5:17),στη Νέα αυτή Δημιουργία που ο Κύριος μας υποσχέθηκε, δίχως πλέον να υπόκειται στην φθορά και δίχως να υπάρχει τέλος, παρά η αέναη τελείωση στην τελειότητα, όπως επάνω στον Σταυρό “ο Ιησούς είπε, τετέλεσται” (Ιωαν. 10:30), θέτοντας τον ακρογωνιαίο λίθο στο Οικοδόμημα της άνευ τέλους Βασιλείας Του. Οι καλεσμένοι Του στη Μεγαλειώδη αυτή εορτή είναι πολλοί αλλά ολίγοι όσοι ανταποκρίνονται στο Ιερό Κάλεσμα συνειδητά. Οι περισσότεροι είναι απασχολημένοι ή και πνιγμένοι στης καθημερινότητας τις ατελείωτες ενασχολήσεις. Παρόλα αυτά η Πρόνοια του Φιλεύσπλαχνου Χριστού δεν εγκαταλείπει κανέναν απ’ όσους κάλεσε και επιμένει να στέκει με την αγκάλη διάπλατα ανοικτή. Όσοι όμως ανταποκρίνονται, πορεύονται προσηλωμένοι σε αυτή την μέλλουσα ελπίδα, την μόνη αξιόπιστη και αληθινή, απολαμβάνοντας από τώρα μία ασύγκριτα γλυκιά γεύση από την ασύλληπτη Μακαριότητα…
