Είναι καλό να θυμόμαστε ότι τα διάφορα γεγονότα που συμβαίνουν στον κόσμο και επηρεάζουν την ζωή μας δεν είναι ξέχωρα από την πνευματική μας πορεία και την εσωτερική μας κατάσταση. Τουναντίον, όλα μα όλα όσα συμβαίνουν είναι αποτέλεσμα ακριβώς του εσωτερικού μας κόσμου που εκδηλώνονται στον έξω κόσμο, πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά, υγειονομικά κλπ.
Αυτό σημαίνει ότι δεν ωφελεί να ενημερωνόμαστε, να παίρνουμε τα μέτρα μας και να προσπαθούμε να προφυλαχθούμε και να αντιμετωπίσουμε τις εκάστοτε προκλήσεις της ζωής – όπως συμβαίνει με τα τελευταία γεγονότα του ιού και της προσπάθειας επιβολής οργουελικών καθεστώτων, στο όνομα της ασφάλειας, της προόδου κ.α. – αφήνοντας απ’ έξω την θεραπεία της ψυχοπνευματικής υπόστασής μας, που είναι και η πραγματική αιτία σε κάθε τραγωδία.
Πώς γίνεται, για παράδειγμα, να θέλουμε να χτίσουμε μία άρρηκτη σχέση με τον Κύριόν μας Ιησού Χριστό – έναν Θεό ασύλληπτης αγάπης και μακροθυμίας – να εξομολογούμαστε, να κοινωνάμε, να προσευχόμαστε, να μελετάμε – όσοι έχουν απομείνει βέβαια που τα εφαρμόζουν αυτά – αλλά από την άλλη, να μην προτιθέμεθα να αγαπήσουμε τον διπλανό μας, να κλείνουμε τα μάτια στις εσωτερικές μας συγκρούσεις και στις ναρκισσιστηκές εξάρσεις ζήλιας, φθόνου, άκρατης επιθυμίας, κενόδοξων προσδοκιών, σύγκρισης και ανταγωνισμού με τους πάντες – αιτίες κατεξοχήν μίας στρεβλής εικόνας για τον εαυτό μας που συνεχίζουμε όμως να καλλιεργούμε και να επενδύουμε; Μόνον στις σχέσεις μας με τον άλλον μπορούμε να δούμε τι είμαστε εμείς, τι μπέρδεμα εσωτερικό κουβαλάμε και μόνον όταν αρχίσουμε να τα αναγνωρίζουμε και ταπεινά να τα παραδεχόμαστε, μαζί με μία ειλικρινή διάθεση αλλαγής, μόνον τότε αρχίζει η θεραπεία μας. Όταν σταματήσουμε να δικαιολογουμε τον εαυτό μας, να τον πείθουμε σε κάθε συνειδησιακό έλεγχο ότι τα κίνητρά μας είναι για καλό σκοπό ή ότι εμείς – για κάποιον περίεργο λόγο – επιτρέπεται να παρεκτρεπόμαστε αλλά όχι οι άλλοι, τότε ανοίγουμε είσοδο στο Άγιον και Αγαθόν Πνεύμα να εισέλθει στην καρδιά μας και να αναλάβει τα ινία της ζωής μας. Αυτό ονομάζεται “αρχή μετανοίας” και όχι μία προφορική τοποθέτηση ή γνωμική επιλογή. Ούτε βέβαια οι εξωτερικές προσπάθειες θρησκευτικής λατρείας. Εκ των έσω και μόνο ξεκινάει η αλλαγή. Μας το επισημαίνει τόσο εμφατικά ο Κύριος της Δόξης: “Φαρισαίε τυφλέ, καθάρισε πρώτα το εσωτερικό του ποτηριού και του πιάτου για να γίνει και το εξωτερικό του καθαρό” (Ματθ. 23:26)
Κάθε ημέρα, όταν ξυπνάμε το πρωί, είναι μία καινούργια γέννηση, ένα καινούργιο κάλεσμα προς ωρίμανση, ανάληψης των ευθυνών μας, διαγραφή του παλαιού εαυτού και όχι της πλανερής βελτίωσης του εγωπροφίλ μας με Χριστιανικά ιδεώδη.
Μην κάνεις κι εσύ το λάθος να βάζεις λίγο Χριστό στην ζωή σου• δεν πρόκειται να αναπαυθείς. Γι αυτό βλέπουμε την πλειοψηφία των πιστών να έχουν την ίδια ζωή με τους κοσμικούς και τους απίστους. Όλοι κοσμικοί είναι, χωρίς εσωτερική ειρήνη και ανάπαυση.
Το αποτέλεσμα έρχεται όταν δώσεις την ζωή σου εξολοκλήρου στον Χριστό, δηλαδή όταν κέντρο της είναι το πρότυπο που ο Χριστός μας Ευαγγέλισε και απο εκεί να προσθέτεις πια ό,τι δεν βλάπτει από τον κόσμον, όχι το αντίστροφο.
Από εκεί θα καταλάβεις αν προχωράς σωστά, από τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος, αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, καλοσύνη, αγαθοσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια, δικαιοσύνη και αλήθεια (Γαλάτας 5:22-23/Εφεσ. 5:9-10).
