Είναι άλλο πράγμα να κατανοείς διανοητικά την αλήθεια του Χριστού, να σου φαίνεται ορθή, να συμφωνείς με αυτήν και να την υποστηρίζεις ως πεποίθηση ή αξιακό σύστημα και άλλο πράγμα να έχει μιλήσει μέσα σου, στην καρδιά σου (μέσα στο στέρνο σου, να την ενστερνίζεσαι) ως βαθιά αποκάλυψη στο Είναι σου, δηλαδή να αποτελεί οντολογικό γεγονός για σένα, να έχεις γίνει αυτή η αλήθεια. Στην δεύτερη περίπτωση δεν υπάρχει απόφαση ή επιλογή• δεν μπορείς να πεις ότι αποφασίζεις να μετανοήσεις, όπως όταν αποφασίζεις να ξεκινήσεις το γυμναστήριο, δηλαδή σκέφτηκες, συμπέρανες, αποφάσισες και έδρασες. Η μετάνοια είναι μία εξολοκλήρου μεταστροφή του νου και της καρδιάς κι έρχεται ως φυσικό αποτέλεσμα κάποιας εσωτερικής αποκάλυψης του Λόγου της Αληθείας, σε κάλεσμα που ήλθε στην ώρα του. Αυτή η υπαρξιακή εκ των έσω αλλαγή δεν είναι επιλογή, δεν προγραμματίζεται, έρχεται όπως ο έρως και φέρνει τα πάνω κάτω. Δεν την κατευθύνεις εσύ• εκείνη σε κατευθύνει και σε οδηγεί σε διαδρομές που δεν φαντάστηκες ποτέ. Είναι άγγιγμα Πνεύματος Αγίου και δεν θα σταματήσει η ορμή Του έως ότου σου δείξει μία οπτική του υπάρχειν, όπως αυτή διδάσκεται από τον Αιώνιο Θείο Λόγο του Ευαγγελίου. Στον πιστό επαφίεται μία έντιμη και ειλικρινής προδιάθεση, ένα άνοιγμα καρδιάς και πλήρες άφημα στην Φιλεύσπλαχνη Πρόνοιά Του. Να Τον διατηρεί στην μνήμη του (μνήμη Θεού), να επιδιώκει ευκαιρίες συνουσίας με το Πνεύμα Του δια των Ιερών Μυστηρίων• να αρπάζει στιγμές που η καρδιά είναι ευαίσθητη, ανοιχτή, έτοιμη για επίμονη κι εγκάρδια προσευχή. Και να αναζωογονεί την διάνοια με τον Ευαγγελικό και Αποστολικό Λόγο Ζωής Αιωνίου. Τα υπόλοιπα είναι δική Του υπόθεση…
