Συχνά ακούμε την φράση, “δεν υπάρχει μόνιμη ευτυχία” αλλά πάραυτα αυτό ευχόμαστε στους άλλους και στον εαυτό μας και ολόκληρη την ζωή μας αυτό είναι που επιδιώκουμε εναγωνίως. Άραγε μπορεί να υπάρξει ποτέ κάτι τέτοιο; Είναι εφικτή η επίτευξη της ευτυχισμένης ζωής; Μία μόνιμη ή τουλάχιστον μία σταθερή περίοδος ευτυχίας; Για να μπορέσουμε να απαντήσουμε σε αυτή την ερώτηση θα πρέπει πρώτα να διευκρινήσουμε τι εννοούμε όταν λέμε ευτυχία. Συνήθως, όταν αναφερόμαστε στον όρο ευτυχία σήμερα, εννοούμε ένα συναίσθημα ή μία συγκίνηση με στοιχεία έντονης ικανοποίησης, κορυφώσεων απόλαυσης και παρατεταμένης ηδονής, ψυχικής ή βιολογικής όπου επιθυμούμε να το ζούμε σταθερά και μόνιμα. Όπως όλοι οι άνθρωποι γνωρίζουμε, κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να είναι εφικτό. Δεν προβλέπεται άλλωστε στην φύση καμία σταθερά εκστατική δραστηριότητα σε μονιμότητα. Όμως υπάρχει μία άλλης φύσεως ευτυχία, μίας άλλης ποιότητας ευχαριστιακή δυναμική, πολύ πιο ενδιαφέρουσα η οποία μπορεί υπό προϋποθέσεις να υπάρξει και μόνιμα και σταθερά. Είναι η χαρά• μία κατάσταση με πολλές και ποικίλες εκφάνσεις. Η χαρά είναι μία υπαρξιακή κατάσταση της ψυχής, μία ψυχοσυναισθηματική δυναμική που βιούται ποικιλοτρόπως. Δεν εξαρτάται απαραίτητα από την διέγερση των αισθήσεων, όπως συμβαίνει με τις ηδονές και τις απολαύσεις. Απορρέει από μία συνολικότερη στάση ζωής – είναι στάση ζωής – και σχετίζεται κατά κύριο λόγο με την αντίληψη και διαχείριση της πραγματικότητας τόσο σε ατομικό, όσο και σε κοινωνικό επίπεδο.
Έρχεται ως φυσικό αποτέλεσμα της εσωτερικής ειρήνης που φέρνει η γνώση του εαυτού, η αίσθηση της αυτοεκτίμησης και κοινωνικής αποδοχής του και κυρίως από την ικανότητα του ατόμου να ανακαλύπτει και να ικανοποιεί τις πραγματικές, ουσιώδεις ανάγκες του. Η χαρά είναι η πιο σημαντική υπόθεση της ζωής. Διότι μόνον ο χαρούμενος άνθρωπος μπορεί να ζήσει την ζωή στην πληρότητά της, να δημιουργήσει, ν’ αγαπήσει, να κοινωνήσει με τον συνάνθρωπο. Αν κάποιος δεν έχει χαρά, θέλοντας ή μη, καλλιεργεί μέσα του την ζηλοφθονία. Η έλλειψη της χαράς είναι η αιτία της κακίας. Αν θέλει κανείς να ζήσει μία ζωή χαρούμενη και γεμάτη, δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να τον εμποδίσει.
Χρειάζεται μόνο να το θελήσεις πολύ, να γίνει η μόνη προτεραιότητά σου και να κατανοήσεις την τέχνη και τους τρόπους της ζωής. Να τολμήσεις να διαγράψεις όλες τις προσδοκίες και τις βασανιστικές επιθυμίες σου. Να μην ξαναβιαστείς για τίποτε, κανείς δεν σε κυνηγάει. Να δεις ότι πρέπει να βγεις από τα στενά όρια του εαυτού σου, να σταματήσεις να ανταγωνίζεσαι τον διπλανό σου και να βλέπεις ευκαιρίες ν’ ανταλλάξεις μια κουβέντα. Να μάθεις να συν+χωρείς για να ανακουφιστείς από τα βαρίδια σου. Πρέπει ακόμα, να ανανεώσεις τις συνήθειές σου, να τολμήσεις αλλαγές, να πάρεις την ζωή στα σοβαρά ώστε να βάλεις το παιχνίδι στην ημέρα σου και να βρεις το παιδί που κρύβεται στην καρδιά σου• σταμάτα να προσπαθείς να οργανώνεις και να προγραμματίζεις τις χαρές σου. Το μόνο πράγμα που οφείλεις να οργανώσεις με πρόγραμμα και μεθοδικότητα είναι να βρεις τους τρόπους να ζεις αυθόρμητα και αληθινά, προσηλωμένος στο παρόν, ώστε να δράττεσαι της μοναδικής ευκαιρίας που χάνεις μέσα από τα χέρια σου. Να μην προσθέτεις παραξενιές, δυσκολίες, αντιστάσεις και “δεν μπορώ” αλλά να μάθεις να συμφιλιώνεσαι με ό,τι κι αν συμβαίνει. Να βάλεις την πίστη στην ζωή σου, όχι ιδεολογικά• να εμπιστεύεσαι. Το πιο σημαντικό είναι να αρχίσεις να βλέπεις με τα δικά σου μάτια κι όχι των άλλων τις απόψεις. Μην διασκορπίζεσαι στις οθόνες.
Αν τίποτε δεν μπορείς να κάνεις απ’όλα αυτά, μπορείς τουλάχιστον να αφιερώσεις 5 λεπτά την ημέρα – κάθε μέρα – να προσεύχεσαι να σου κάνει την έκπληξη. Θα εκπλαγείς από το πόσο γρήγορα θα σου απαντήσει.
Η χαρά είναι κληρονομικό σου δικαίωμα και είναι μόνο στο δικό σου χέρι να την ελκύσεις. Κατάλαβε την σπουδαιότητα και μην χάσεις άλλο χρόνο…
