Εσύ αδελφέ μου που θέλεις να διορθώσεις την φιλαυτία (ναρκισσιστικό τραύμα) του αδελφού σου, γιατί δεν ασχολείσαι με τον ίδιο ζήλο να θεραπεύσεις την δική σου; Γιατί κοιτάζεις το αγκάθι στο μάτι του διπλανού σου και δεν βλέπεις το δοκάρι στο δικό σου το μάτι; Μόνον τότε θα μπορέσεις να δεις καθαρά ώστε να θεραπεύσεις πρώτα το δικο σου ναρκισσιστικό σύμπλεγμα και ύστερα ίσως ωφελήσεις και τον αδελφό σου. Ή μήπως δεν γνωρίζεις ότι κανένας δεν μπορεί να βοηθήσει κανέναν έξω από τον εαυτό του, αν πρώτα δεν έχει γνωρίσει τον εαυτό του; Το γνωρίζεις. Ποια όμως είναι η αιτία που συμβαίνει να δίνεις περισσότερο την προσοχή σου στον άλλον απ’ ότι σε εσένα; Σύμφωνα λοιπόν με σχετικές έρευνες στο πεδίο της ψυχολογίας του εαυτού, στην ασυνείδητη προσπάθειά του ο νους να υπεκφύγει να “δει” τον εαυτό του, στρέφει την προσοχή του προς τους άλλους, κοιτάζοντας το καθρέπτισμά του στις συμπεριφορές τους, στις οποίες αναγνωρίζει (ή εφευρίσκει) τις δικές του ναρκισσιστικές κινήσεις, τις οποίες τώρα θα επιδιώξει – εμμονικά πολλές φορές – να αξιολογήσει και ακολούθως να εξομαλύνει στους άλλους συμβουλεύοντάς τους, ικανοποιώντας έτσι – συνήθως ασυνείδητα – την ανάγκη του για εξισορρόπηση των συμπεριφορικών του αποκλίσεων, να νιώσει δηλαδή ο ίδιος υγιής και ισορροπημένος. Είναι ένας ευφυής μηχανισμός που δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι διορθώνει έτσι την συμπεριφορική λειτουργικότητά του, αποφεύγοντας όμως στην πραγματικότητα να το κάνει αφού το προβάλλει στον άλλον. Γι’ αυτό είναι πολύ δύσκολο – συχνά μοιάζει ακατόρθωτο – να αλλάξει ουσιαστικά και μόνιμα ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου. Χρειάζεται μεθοδική δουλειά, με σοβαρότητα κι επιμέλεια που μόνο μία ζωή με υψηλές αξίες, πολλή προσοχή κι εγρήγορση, ισχυρό διαχρονικό ενδιαφέρον με βαθύτερο νόημα και προοπτική, φέρνει. Όλα αυτά τα “εργαλεία”, μαζί με τις ορθές οδηγίες τους, μας προσφέρει αξιόπιστα και δοκιμασμένα η Πατερική παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησιαστικής και Λατρευτικής ζωής, πάντοτε όμως από αυστηρώς επιλεκτικά πεπειραμένους, θεολογικά και ποιμαντικά καταρτισμένους, πνευματικούς Πατέρες και Λειτουργούς του Υψίστου και ποτέ, μα ποτέ από επικίνδυνα ακατάρτιστους, ημιμαθείς και φιλόδοξους χαρακτήρες που δυστυχώς συνυπάρχουν στον ίδιο χώρο.
