Η Σταχτοπούτα, λοιπόν, ενώ περνά πολύ όμορφα και έχει κερδίσει σχεδόν τον πρίγκηπα, «ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός», συνειδητοποιεί ότι η γιορτή γι’ αυτήν τελείωσε. Ξαφνικά…
Η ξαφνική και αναγκαστική «έξοδος» της Σταχτοπούτας από τη γιορτή έρχεται ίσως να μας υπενθυμίσει μια διαφορετική «έξοδο», εξίσου ξαφνική, την οποία όλοι θα περάσουμε. Διαβάζουμε στο Μεγάλο Κανόνα του Αγίου Ανδρέου Κρήτης «Ἐπίστρεψον στέναξον, ψυχὴ ἀθλία πρὶν ἢ τοῦ βίου, πέρας λάβῃ ἡ πανήγυρις, πρὶν τὴν θύραν κλείσῃ, τοῦ νυμφῶνος ὁ Κύριος». Δηλαδή, «επίστρεψε και στέναξε ψυχή μου αθλία, πριν τελειώσει η γιορτή της επίγειας ζωής, πριν κλείσει την πόρτα του γάμου ο Κύριος». Είναι πολύ χαρακτηριστική η παρομοίωση, που χρησιμοποιεί ο άγιος Ανδρέας, στην οποία ο θάνατος παρουσιάζεται ως ξαφνική έξοδος από μια γιορτή. Η Σταχτοπούτα ήξερε ότι στις 12 τα μεσάνυχτα θα έπρεπε να έχει φύγει, αλλά ξεχάστηκε περνώντας όμορφα στη γιορτή. Έτσι, κι εμείς… Ενώ είμαστε βέβαιοι πως κάποια στιγμή θα φύγουμε από αυτή τη ζωή, στην πραγματικότητα το ξεχνάμε και δε δίνουμε σημασία στο δεδομένο αυτό. Και ξαφνικά θα ακούσουμε τη σάλπιγγα της αιωνιότητας να μας καλεί προς «ὑπάντησιν τοῦ Νυμφίου». Η Σταχτοπούτα τα μεσάνυχτα στερήθηκε όλα όσα η νονά της έδωσε για να πάει στη γιορτή: φόρεμα, γοβάκια, άμαξα. Όλα αυτά διήρκεσαν για λίγο. ΄Ετσι ακριβώς συμβαίνει και στην έξοδο του θάνατου. Όλα τα υλικά και εξωτερικά χαρακτηριστικά μας παύουν να έχουν οποιαδήποτε αξία και ισχύ. «Πάντα κόνις, πάντα τέφρα, πάντα σκιά» (όλα είναι σκόνη, τέφρα και σκιά). Τα μόνα που μένουν είναι τα πνευματικά στολίδια και ο αγώνας που κάθε άνθρωπος έκανε, ώστε η ψυχή του να είναι εφοδιασμένη με πνευματικά αγαθά και αρετές που θα τη συνοδεύουν έως τον Παράδεισο.
Ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος λέει ότι ο Θεός δε θα μας κρίνει μετρώντας τις αμαρτίες ή τις ασκήσεις μας. Αλλά όπως ένας πατέρας παίρνει στην αγκαλιά του το νεογέννητο παιδί του και ψάχνει να δει αν του μοιάζει, έτσι και ο Θεός θα δει αν κι εμείς φροντίσαμε με τον αγώνα μας να του μοιάσουμε στην αγάπη, στην ταπείνωση, στη φιλανθρωπία, στην υπακοή. Αν η πνευματική μας διαδρομή είχε σκοπό να καταλήξει στην αγκαλιά του Θεού. Αν τα βήματα της ζωής μας χαρακτηρίζονταν από την επιθυμία να βρουν και να συναντήσουν το Χριστό, τότε Εκείνος θα κάνει τα πάντα ώστε να μας συναντήσει.
https://www.thesvitis-books.com/p/i-alitheia-sta-paramythia/
