– Κείμενο: Νεκταρία Παπαγεωργίου –
Προσ-ευχή… από τον εαυτό μας για τον εαυτό μας… ακούγεται εγωιστικό, ε; Τέτοιες μέρες όλοι μας φοράμε τα “καλά μας” στις ευχές. Η ενέργεια εκπέμπεται με κίνηση από μέσα προς τα έξω. Και καλώς πράττουμε.
Επιζητώντας λάμψη από το φωτεινόδρομο αστέρι της Βηθλεέμ για προσωπική και πνευματική φώτιση, θα προσ-ευχηθώ να ψάξουμε το παιδί που αφήσαμε κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο μας, κάποια περασμένα Χριστούγεννα, που καθώς μαγευόταν με την γλυκειά εναλλαγή χρωμάτων από τα λαμπιόνια, έκανε όνειρα και βίωνε τη θεία γαλήνη της αγνότητάς του. Θυμάμαι τον εαυτό μου να ζω εκείνη τη στιγμή με τον τόπο και το χρόνο να έχουν μεταφερθεί στη Βηθλεέμ μου. Αυτή που αποζητά να κουρνιάσει στη δική της αχυρένια ακρούλα δίπλα στον νεογέννητο Χριστό.
Ευλογημένα, πνευματικά κι ελληνικά Χριστούγεννα!